Dinsdag 24 februari doen we The Keys in 1 dag. Vanaf Homestead is dit een route van 400 km via bruggen en koraaleilandjes met als eindpunt Key West, de zuidelijkste plek van Amerika. Omdat we ook willen sightsee-en, staan we vroeg op. Na de kwestie van het ingezakte bed hebben we vanochtend last van te veel gasten in een te kleine ontbijtruimte. En een Chinese dikkerd kaapt het laatste yoghurtje voor Fens neus weg.
Woensdag staan we voor dag en dauw op, ondanks nachtelijke escapades van Fen door al weer een allergiekuur. Omdat ze die meenam, hoeft er gelukkig geen dokter aan te pas te komen. Wel loopt zij weer flink te trompetteren. Als het toilet in onze kamer het dan ook begeeft, pakken we snel in en vertrekken zonder ontbijt. De receptioniste reageert laconiek als JW de klacht meldt. Datzelfde meisje wilde ons een nacht in een doorgezakt bed laten slapen. Fen gaat dus voor het eerst een hotelrecensie schrijven (na de vakantie als ze het niet vergeet).
Donderdag slapen we uit en lezen in ons superleuke hotel Whitelaw aan Collins Avenue. ‘s Ochtends met fijne loungemuziek in de hal, elke avond een dj en heerlijke hangplekken binnen en buiten.
Vrijdagochtend steekt JW even over naar het strand van Miami Beach terwijl Fen doucht. Vandaag doen we een bustour door Miami. Zo zien we ook de plekken die we niet kunnen belopen. Volgens onze enthousiaste guide, een jonge versie van Macy Gray, zijn de kenmerkende palmbomen in Miami geïmporteerd door Cubanen. Half Miami Beach is ontworpen door John Collins en daarom logeren wij nu aan Collins Avenue. De stad werd pas aantrekkelijk toen de airco werd uitgevonden. Miami heeft zo'n 5 miljoen inwoners, maar elk jaar zijn er 12 miljoen toeristen.
Op onze laatste ochtend in Miami heeft JW nog maar 1 wens: een rondleiding in het stadion van de Miami Marlins. Fen heeft nog maar 2 wensen: even op het strand van Miami Beach in de zon liggen en nog wat shoppen. Bij het inpakken passen gelukkig alle shirtjes, cd's en cadeaus weer in 2 tassen.