Vanochtend vroeg pakken we onze spullen weer na 3 nachten aan Lake Taupo. Na Health Centre en apotheek gaan we op zoek naar een fotowinkel. Fens lens blijkt krom van alle foto’s en reparatie kan helaas alleen in Auckland. Met een goede lens hoeven we deze overweldigende reis niet alleen in ons hoofd te bewaren. Dat zit al overvol van alle indrukken.
Vanochtend worden we stijf en met blaren wakker, maar nog vol van de geweldige trip gisteren. De Cape is bewolkt als we de boulevard afrijden. In bijna 2 weken hadden we pas 1 dag wat minder weer, we hebben geluk! Vandaag is vooral een reisdag: iets over 10’en vertrekken we naar het laagste punt van het noordereiland. Zondag maken we de oversteek naar het zuidereiland.
Vanmiddag steken we over naar het zuidereiland. Omdat alle winkels hier op zondag ouderwets dicht zijn, doen we rustig aan. Na het inpakken ontbijten we in Arthur’s aan Cuba Street. Als Fen aan de eigenaresse vraagt of zij internet heeft, blijkt dat zij dit eigenlijk niet weet. We krijgen eerst een fout wachtwoord, daarna dat van haarzelf. Schattig. Met de klanken van Neil Young’s Heart of Gold en Supertramp’s School verorberen wij een overheerlijke puddy (broodje baked egg) met koffie en verse jus. Bij de ferry zijn we veel te vroeg, dus loungen we in het café van Interislander. JW raakt aan de praat met 2 Veendammers. Op dek 8 zien we ze weer en zo gaat de oversteek snel. Zij blijkt ook uit Rotterdam te komen en kent zelfs het Witte Paard nog. Leuk, aan de andere kant van de wereld op een ferry over het bedrijf van je ouders praten. Iedereen had ons gewaarschuwd dat we tijdig een ticket moesten kopen. Via internet lukte dit ook pas voor vandaag. Maar er is nog meer dan genoeg plek op de boot. Met een stevige wind varen we door de baai van Wellington, een kort stuk over zee en langs Marlborough Sounds: prachtige ongerepte en dichtbegroeide (schier)eilandjes, zelfs vanaf de ferry een indrukwekkend gezicht.
Vanochtend staan we om half 7 op. Fen is al wakker, door de pillen slaapt zij maximaal 6 uur. Er gaat dus een hele nieuwe wereld open met pollenallergie. Dat wil niet zeggen dat alles ‘s ochtends ook gecoördineerd gaat. Eenmaal in de auto is de cameralens weg, we keren (zonder resultaat) terug en gaan weer op pad. Ohh, m’n pillen vergeten… Gelukkig heeft JW steeds meer geduld met Fen en dus begint de dag gewoon zonnig.
We zijn net op tijd voor het ontbijt vanochtend. Zonder wristband kan dat hier eigenlijk niet, maar het is toch snel akkoord. We beginnen én eindigen deze dag met (toast en) pancakes!