Dit verslag is grotendeels geschreven in het zwembad in Las Vegas…
We staan licht gespannen op in de Red Feather Lodge. Niet omdat we onze spullen weer pakken na 2 nachten, maar vooral vanwege onze bestemming, Grand Canyon Airport vlakbij. Wij hadden gekozen om te vliegen met Meneer Maverick, de meest veilige (lees: dure) helicoptermaatschappij. Dat merken wij als we ons bij een 1e bedrijfje melden, met veel toeristen en strenge regels: een (hand)tas in de heli mag niet mee. Wij blijken echter bij afslag 2 te moeten zijn.
Vanmorgen slapen we heerlijk uit. Vooral JW dan, want Fen is door haar kuurtje lekker vroeg wakker. Zij resideert in bed met iPad en iPhone. Om half 12 fris en fruitig naar beneden, waar wij bij het openen van de deuren naar de hal weer worden geconfronteerd met bezeten mannen en vrouwen achter fruitautomaten en speeltafels.
Na een 2e warme & opwindende nacht in Las Vegas is het weer heerlijk uitslapen in ons megahotel. Een echte heer brengt dan een ontbijtje op bed: JW komt terug met 2 cappuccino en bagels van de Starbucks in de lobby. Daarna laat hij Fen met rust want hij wil eropuit om te shoppen. De laatst mogelijke koopjes in shopwalhalla Las Vegas (in een shop genaamd Lots For Less) laat hij zich niet ontnemen door zijn vrouwelijke reisgenoot.
Niemand die ooit een spectaculaire zonsopgang op Zabriskie Point heeft beleefd, zal beweren dat Death Valley een doods landschap is. Als het felgekleurde licht over de kale, geërodeerde bodem van het voormalige meer strijkt, komt het decor tot leven en verandert van minuut tot minuut…. (uit: Wereldreisgids VS).
Om 7 uur zijn we al weer op vanochtend, in de Comfort Inn in Three Rivers. We worden steeds efficiënter met douchen en ons boeltje pakken. Fen kijkt wel steeds nog even onder het bed, onder de sprei en in de badkamer om er zeker van te zijn dat we niets vergeten. Haar bagage is ook nog compleet. Maar JW lijkt wel een vrouw.