Dag 48 tot 51: van Santiago naar Santa Cruz

Melancholie op de 7e etage van ons hotel in hartje Santiago… Last Christmas, Everything she wants en Credit card baby, we draaien George Michael in bed.

Daarna is het haasten naar het vliegveld. Onze taxichauffeur onderhoudt ons over Van Persie, Davids y Robben, tot zijn taxi kuren krijgt en 2 keer een stop maakt op de vluchtstrook. Marianne, Kees, Petra y Ronald staan inmiddels bij de douane en dat duurt hier ook lang. Zo hebben wij tijd op het vliegveld te komen en een plekje te zoeken tussen de vele touroperators met naambordjes, ronselende taxichauffeurs en Hello Goodbye-achtige families.

20 uur waren ze met All'Italia onderweg vanuit Rome, met stewardessen waar geen lachje vanaf kon. Het gaat niet zo goed met de Italiaanse maatschappij, dus dat kan een hoop verklaren.

Na een welkom in ons hotel lunchen we op Plaza de Armas. Super bijzonder dat JW's vrienden ons hier komen opzoeken en we samen JW's verjaardag en oud en nieuw vieren. Bij het zwembad van ons hotel praten we nog eens 2 maanden bij. 's Avonds eten we in een hippe buurt met kroegjes, restaurants en heel veel aardige mensen.

Je verjaardag vieren in de hoofdstad van Chili doe je maar 1 keer in je leven… Woensdag is dus JW's lucky day in Santiago. Omdat we ook willen shoppen en bellen met Nederland, doen onze vrienden hun 1e sightseeing naar de heuvels aan de rand van de stad zonder ons. Bovendien willen wij de komende weken ons tempo omlaag brengen.

's Avonds gaan we uit eten in Bocanariz, 1 van de stads most famous restaurants to enjoy the best wine that Chile has to offer. De wijnkaart is er een stuk dikker dan de menukaart, en bij elk gerecht krijgen we 3 glaasjes Chileense wijn. Gelukkig mogen we morgen uitslapen.

Donderdag vertrekken we naar het zuiden en daarvoor halen de mannen eerst onze huurauto op. Chili is dan wel behoorlijk geciviliseerd, dat wil niet zeggen dat je altijd precies krijgt wat je bestelt. Meneer Hertz blijkt vandaag geen auto voor 6 personen te hebben en dus krijgen we 2 auto's mee voor de prijs van een halve. Onze kosten – 2 keer benzine en tol – zijn dus niet hoger, maar erg gezellig is het natuurlijk niet.

Voor vertrek zorgen we bij het plaatselijke postkantoor voor overmaking van de verzendkosten voor JW's horloge. Als het goed is, ligt dat begin januari in ons hotel in Valparaiso voor hem klaar. Voor deze actie hadden wij wel de medewerking van maar liefst 3 hotels nodig. Gelukkig heb je tijdens een sabbatical tijd voor dit soort randzaken. Op de valreep weet de klusjesman van ons hotel ook nog een verloren oorbel van Fen uit de wastafel van kamer 707 te vissen en zo vertrekken we vroeg in de middag goedgemutst naar Santa Cruz.

Zonder navigatie – die kennen ze hier niet – blijkt het een helse klus om wereldstad Santiago uit te komen. We doen er zo'n 2 uur over! Onderweg eten we nectarines bij een lokale Raststätte en plassen er in een krakkemikkig schuurtje in de cactustuin. In Chili kun je overigens ook onbeperkt eten en drinken kopen bij de vele kraampjes op de vluchtstrook.

Bij San Fernando verlaten we de 5 Sud richting westen. Viña La Playa, Winery & Hotel ligt zo'n 20 km ten noorden van Santa Cruz. Met summiere routebeschrijving banen we ons een weg door een eindeloos doolhof van wijngaarden. Viña Sutil, lezen we eindelijk op het bord naast de lange, stoffige oprit.

Aan het eind sieren cipressen, perken met oleanders en een kiezelpad de entree naar ons hotel. We checken in tussen de rijpende flessen wijn. Onze kamersleutel met kurk biedt toegang tot een kamer met romantische bloemetjesgordijnen en openslaande deuren naar de tuin.

Ons hotel is kleinschalig, met maar een handjevol andere gasten en personeel. Bij het zwembad drinken we wijn, blij dat we vanavond niet opnieuw op pad hoeven: ons hotel heeft namelijk ook een kleine menukaart. We besluiten de avond naast de open haard en koloniale banken met kip en wortelmousse, vijgen en pruimen uit eigen tuin.

Onze vrienden vragen zich af of we hier in Chili vol energie zitten na onze hoogtestages in Equador, Peru en Bolivia. Helaas: ons lijf reageert anders dan menig topsportlijf. 

Vrijdag verkennen we Santa Cruz. Funerales El Sol, lezen we op een gevel. De zon schijnt hier veel, maar voor een begrafenisonderneming is zo’n naam toch wel raar. We slenteren langs marktjes, shoppen en eten empanada's en charcuterie in een hangtuin met Chileense oude vrouwtjes. Speciale Paquetos papiras papuros-winkels hebben ze hier ook.

Met 28 graden is een laag tempo aanhouden niet moeilijk. Terug in ons hotel gaan we naadloos over op wijnproeven bij het zwembad. Ter compensatie doen we aan hersengymnastiek met een Pubkwis. Morgen trekken we verder naar de kust van Chili!

Fennieke 27/12/2016 2016: Pan-American Highway

Trackback van jouw site.