Dag 46 & 47: bienvenido a Chile (Feliz navidad!)
1e Kerstdag in de woestijn van San Pedro de Atacama in Noord-Chili… Het is wel een beetje raar wakker worden, met een Kerstontbijt op bed verzorgd door ons hotel en een zwembadje voor de deur.
Bijpraten met Nederland is fijn, in goede en minder goede tijden zijn we zo toch wat dichter bij elkaar. We luieren, zwemmen een rondje en melden ons om 4 uur in het dorp voor een tour naar de Valle de la Luna.
Het spectaculaire woestijnlandschap rond San Pedro de Atacama wordt alleen verslagen door de volmaakte schoonheid van de de kleurrijke, van flamingo's wemelende meren bij de witte Boliviaanse zoutvlaktes van Salar de Uyuni, aldus onze reisgids. En dat is precies wat we hier voelen: zo veel moois zagen we de afgelopen 3 dagen in de Boliviaanse woestijn, dat de droogste plek op aarde, hier in Noord-Chili, daaraan niet kan tippen.
De vallei van de maan ligt niet ver van San Pedro. In onze minibus rijden we door de heuvels met hun dorre, pokdalige uiterlijk. We bewonderen de door de wind gevormde rotsen 3 Maria's en klauteren over rotsen en door smalle grotten en spelonken.
2 maanden geleden liepen we in Idaho over de Craters of the Moon. Onvergelijkbaar: de zwartgeblakerde vulkaangrond in het noorden van Amerika en deze door erosie gevormde, droge toppen. De bergen schijnen overigens nog steeds zo'n 6 cm per jaar te groeien.
Om 8 uur bekijken we de sunset bij Mirador Piedra del Coyote. Dat blijkt toch een beetje voor het zingen de kerk uit. Zodra de zon verdwijnt, worden wij terugverwacht bij ons busje. Op de route naar huis bewonderen we de rode avondgloed vanachter de wapperende, blauwe gordijntjes.
Terug in San Pedro nuttigen we ons 2e kerstdiner – een exotische pizza en pasta – bij Tierro Todo Natural onder een rieten dak. Ook gitaarspel en zang van de ingehuurde Chileense nozem zijn volkomen natuurlijk en lichtelijk vals.
Aan het eind van de avond horen we de 1e verontrustende berichten uit Nederland over aardbevingen en tsunami's in Chili. Zouden we na Vancouver en Seattle opnieuw op de vlucht moeten voor de ondoorgrondelijke wil van moeder Aarde? Als zij geen roet in het eten gooit, vertrekken we morgenochtend vroeg naar hoofdstad Santiago.
Reisplannen maak je en daarna hoef je ze alleen uit te voeren. Een en ander afhankelijk van buitenfactoren en je eigen oplettendheid uiteraard. Op 2e Kerstdag om kwart over 6 's morgens een taxi naar het vliegveld nemen: dan is je nachtrust veel te kort. Tenzij je je verslaapt en 5 minuten daarvoor wakker schrikt. Onze wekker stond op stil!
10 minuten hoeven de taxichauffeur en zijn 2 passagiers maar te wachten. Als alle losse spullen weer in onze tassen zitten, rennen we aangekleed en wel naar buiten. Zo rijden we om half 7 alweer door de Valle de la Luna bij San Pedro, maar nu komt de zon op boven de Andes. De weg naar het vliegveld in Calama is een lange, eenzame route door de woestijn. Ons eigen, kleine leed verdwijnt snel als we een aantal vreemde objecten naderen. Half op de weg staan 2 zwartgeblakerde autowrakken. Gisteravond laat blijken de auto's op elkaar gebotst te zijn. Resultaat: 7 doden, waarvan 6 jongeren tussen 20 en 25 jaar. De Chileense politie heeft de lichamen geborgen, maar nog geen moeite gedaan de rest op te ruimen. Als passant lijkt het alsof het ongeluk net gebeurd is: onvoorstelbaar en afschuwelijk.
Voor de rest van de wereld draait de aarde gewoon door en wij komen veilig op het vliegveld van Calama aan. Feliz Navidad, wensen we het grondpersoneel. Als alle stoelen naast de nooddeur van onze vlucht vrij blijken, schiet Fen een steward aan. Lange man, lange benen, werkt goed bij de aardige jongen van Sky Airlines. We mogen verzitten.
In Santiago de Chili blijkt onze taxichauffeur wel een snelle babbel te hebben, maar zijn auto start niet. Voor een kleine vergoeding doet hij ons over aan een collega, die de hele weg belt, appt en claxonneert. Zo kunnen wij de stad in ons opnemen. Chili is het meest ontwikkelde Zuid-Amerikaanse land tot nu toe, met een goede infrastructuur, voorzieningen voor toeristen en Westers-georiënteerde bedrijven als DBO, Starbucks en Unilever.
Gelukkig mogen we om 12 uur al inchecken in Hotel Galerias in het centrum. Onze verslaapactie vanochtend krijgt wel een staartje: JW blijkt zijn horloge vergeten in de hotelkamer in San Pedro. Vandaag en de komende dagen besteden we aan het afstemmen van transportwijze, bestemming (Santiago, Valparaiso of toch maar Utrecht) en kosten.
Vanmiddag doen we een rondje stad. Via een hippe buurt en degelijke lavanderia belanden we op een gezellig plein voor een lunch. We nemen een taxi naar een buitenwijk vol winkels, waaronder de Nike Factory, waar we beiden gympen kopen voor weinig. Terug in het centrum zien we een samenscholing met godvruchtige boodschap op het Plaza de Armas. De animator klapt en enthousiasmeert, de mensen staren en zijn in extase.
Wil jij een lichtgevend varken? vraagt JW als we een hapje eten op het plein. Of voetbalplaatjes? Ook in Chili kun je op elke straathoek de gekste dingen aanschaffen. Zuid-Amerika heeft het allemaal. Tot en met Joran, die vlakbij Puno in Peru op 4.000 meter zijn straf uitzit. Morgen gaan we verder verkennen, samen met Kees, Marianne, Petra en Ronald. Om half 10 landen zij op het vliegveld van Santiago!
Trackback van jouw site.