Dag 15 & 16: haaien, kamikaze-pelikanen, flamingo’s & meer

De scheepsbel van 6 uur betekent koffie met biscuitje aan dek en een onchristelijk vroege dropping aan de zuidkant van Isabella Island. We zijn al aardig gedrild. De westelijke eilanden zijn relatief jong en bestaan uit vulkanen en lava. De plaatselijke ANWB zorgde wel voor korte, witte paaltjes zodat wij onze weg langs ontelbare zwarte zeeleguanen, krabben en zeeleeuwen kunnen vinden. In een afgelegen lagune zwemmen jonge sharks en turtles gemoedelijk naast elkaar. De sharks zijn meer geïnteresseerd in de kleine leguanen die regelmatig van de steile rotsen naar beneden vallen. Daar lopen we dan om 7 uur 's ochtends tussen de leguanen, zorgvuldig laverend om niet in handen te vallen van een stel jonge haaien.

Op de Galapagos is zo veel te zien dat er te weinig uren in een dag zitten. Als we na onze wandeling hebben ontbeten, rinkelt de scheepsbel al weer. Dit keer worden we bij een steiger aan land gebracht; we kunnen dus fatsoenlijk uitstappen. Een bus brengt ons 800 meter omhoog. Het laatste stuk tot vulkaan Sierra Negra moeten we lopen. Het heeft hier al lang niet geregend en zo wandelen we in de hitte een stoffige weg omhoog tot de immens brede en lavazwarte krater.

Terug beneden eten we ons lunchpakket met appelsap. Dat geeft ons energie voor nieuwe indrukken vanmiddag. In onze sfeervolle open bus toeren we langs een meertje met flamingo's en een boerderij waar vrouwtjesschildpadden worden gefokt. Ook in het dierenrijk blijkt alles om de vrouw te draaien. Door het bos en langs een meer met flamingo's wandelen we naar het strand, waar de bus ons weer oppikt.

In het stadje Puerto Villamil worden we gedropt en we hebben een paar uur voor sightseeing en het strand. JW ontdekt een internetwinkel. Helaas, de enige dienst die ze bieden werkt vandaag niet. Intussen geniet Fen van de zee, samen met Patsy, een Engelse. Naast ons doet een pelikaan een snoekduik. Die keken ze hier af van andere vogels. De pelikaan is echter niet gebouwd voor snoekduiken en dus raken de vogels na 10 jaar blind. Hoeveel invloed dit heeft op de aantallen, weet onze gids niet. No one ever counted them, zegt hij.

De bankjes bij de steiger blijken bezet door sea lions. Op een paar bankjes is nog net plek voor 1 persoon. Terug aan boord staat een borrel voor ons klaar op het achterdek. Om half 7 verschijnt de hele crew, zo'n 12 man, in pak. Met een cocktail proosten we op een behouden vaart en deze speciale gelegenheid. Het schijnt wel dat dit voorstelrondje elke week plaatsvindt. Na het eten kijken we sterren op het zonnedek, samen met het Engelse echtpaar. We zien wel een beetje dubbel na sterkedrank en weer een lange, fantastische dag op de Galapagos.

Vrijdag mogen we uitslapen: de scheepsbel voor het ontbijt gaat om 7 uur. Zo'n catamaran is wel wiebelig. Vannacht schoof hier alles weer continu van links naar rechts en voor naar achter. Bovendien denkt Fen 's nachts door het bonken soms dat ze zich moet voorbereiden op een evacuatie. Maar het bonkende geluid is de wilde Pacific Ocean onder de boot. Een uitgebreid ontbijt aan dek met de opkomende zon maakt wel elke spooknacht goed.

In de dinghy's (rubberbootjes) brengen de mannen ons weer aan land. Vannacht rondden we Isabella Island tot Punta Moreno in het noordwesten. Met een dry landing (dat wil zeggen: de schoenen hoeven niet uit) zetten we voet aan lavawal. Van gebaande paden is geen sprake als je wandelt over lava. Het spul prikt in je schoen en kan glad zijn bovendien. Af en toe zien we begroeiing, het landschap is maagdelijk en indrukwekkend: in 1 beeld vangen we cactussen, lagunes, een vulkaan en flamingo's. Terug aan de kust zien we pelikanen, een haai en 10'tallen zeeschildpadden in een lagune.

Omdat we vanmiddag op de boot vastzitten (wegens island hopping), hebben we vanochtend een vol programma. Terug aan boord rinkelt na 5 minuten de bel al weer en haasten wij ons in badkleding het achterdek op. Snorkeltijd! Geweldig om te zwemmen met exotische vissen en reuzenschildpadden….

Na de lunch mogen we luieren en uitbuiken op het zonnedek. Als we Punta Mangle op Fernandina Island naderen, zien we humpback whales aan stuurboord. De bemanning helpt ons graag én snel de bootjes in en zo varen we met stevige golven richting walvissen aan de kust. Gezien de grootte van onze bootjes zijn we wel opgelucht dat de walvissen niet al te dichtbij komen. Varend langs de rotskust genieten we van pelikanen, sea lions, Galapagos pinguïns en blauwvoetige jan-van-genten (Blue foot boobies).

I like boobies, zegt onze gids stralend. Miquel in the middle of the boobies… Vanavond varen we verder noordelijk door Bolivar Canal. Benieuwd wat we morgen weer gaan zien!

Fennieke 24/11/2016 2016: Pan-American Highway

Trackback van jouw site.