Dag 13 & 14: ir conmigo a los Galápagos?

2 dagen aan het Equadoriaanse strand en de South Pacific Ocean smaken naar meer. In Salinas zagen we al wat vreemde vogels (op het strand) en rare guppen (in de branding). Maar zo'n 600 mijl verderop is het dierenrijk op de ontelbare strandjes ongeëvenaard! Ga je met me mee naar de Galapagos? dus….

Maar eerst reizen we terug naar Guayaquil. We kunnen rustig aan doen: een erg lange rit is het niet vanuit Salinas. Bovendien heeft Fen een gekneusde teen (aplastado dedo del pie). Gisteren gestruikeld over het afstapje bij het zwembad, op weg naar het ontbijt.

Na ons laatste ochtendmaal in dit prima hotel regelt de receptionist een taxi voor ons. Tegenwoordig vragen we altijd direct of de meter aan kan. Zo weten wij precies waar we aan toe zijn. Onze chauffeur vertelt ons na 2 straten al dat onze bus vanuit Santa Elena niet rijdt (of zoiets) en dat hij ons voor 50 dollar wel helemaal naar Guayaquil wil brengen. Na weer een spelletje afdingen zijn we blij dat we met 30 graden lekker kunnen blijven zitten en een stuk sneller op onze bestemming zijn.

Tienes un perro? Heeft u een hond? zoekt Fen op de app op. Un pedigri perro? Een rashond? Misschien toch iets te persoonlijk, dit soort vragen. Na 1,5 uur rijden we Guayaquil in en vraagt onze chauffeur ons de deuren op slot te doen. Op bijna elk kruispunt vraagt hij de weg naar ons hotel en zelf toetert hij hard als daarna een ander niet opschiet. Enig.

Met 2,4 miljoen inwoners is dit de grootste stad van Equador, maar niet de hoofdstad. Dat is Quito. Wel heeft Guayaquil de grootste haven aan de westkant van Zuid-Amerika. Ons hotel blijkt een soort mini-vesting, met dikke deur, getraliede ramen en prikkeldraad op de muur. Als we een routekaartje vragen, kruist de eigenaar daarop precies aan waar we wel en niet kunnen lopen. Door de buurt waar we zitten zet hij ook een dik kruis. Zo lopen we lichtelijk paranoïde de Avenida 9 de Octubre af.

Het flesje water dat we op straat kopen blijkt maar 15 cent te kosten. Het water is half bevroren en het dopje niet geseald. Goedkoop kan dus zo maar duurkoop zijn: straks liggen we 8 dagen met buikloop in onze kajuit op de Galapagos. Na een heerlijke hotdog en vreemdsoortig ijsje gaan we zitten tussen de locals op het centrale plein. Iets verderop aan het Parque Bolivar staat een imposante kathedraal. Het park wordt bevolkt door mensen, duiven én leguanen. Die zitten met hun lange staarten op de monumenten, in de bomen en – als je niet oppast – bij je voeten.

Aan de rivier Rio Guayas ligt de lange boulevard Malecon Simon Bolivar met winkeltjes en bars. We eten steak voor een habbekrats en lopen – licht bevreesd – terug naar ons veilige hotel.

Woensdagochtend worden we wakker in de moordende hitte. Onze kamer heeft 1 raam, naar een overdekte binnenplaats. Gelukkig hebben we de komende 7 nachten frisse zeelucht. Uitgezwaaid door onze host rijdt een taxi ons om half 9 naar het vliegveld. In ons korte ritje krijgen we taalles (het is Quanto cuesta, niet Quanta costa), rijden langs de plaatselijke Rotary (dat gebouw kan wel een likje verf gebruiken) en komen in een omleiding terecht: een groot viaduct is hier 2 maanden geleden namelijk spontaan ingestort.

Op het vliegveld van Guayaquil maken ze uitgebreid reclame voor de Samsung Galaxy S7: dat zijn toch niet die toestellen die in Europa niet meer mogen? Als je naar de Galapagoseilanden vliegt, moet je je eerst registreren en dat kost 20 dollar per persoon. Bovendien betaal je nog eens 100 dollar op het eiland zelf. Na deze formaliteiten kopen we wat snoep in een winkeltje. JW overhandigt het meisje een biljet van 20 dollar. Zij geeft hem wat munten en een 5 dollar biljet terug. Als JW blijft staan, volgt nog een biljet van 10 dollar. Wat een boefje hè, onze tic tac verkoopster, grijnst JW als we weglopen.

Na een vlucht van 1,5 uur in heerlijke, ruime stoelen – dat zat kennelijk in de prijs – landen we op het eiland Baltra. Onze bagage mogen we nog niet van de band halen: eerst moeten alle passagiers achter een lijn staan voor een inspectie door een speurhond. Die springt overal op en overheen en zo worden er 4 tassen uitgepikt. Een andere douanier pakt er lukraak nog 5 uit, waaronder die van Fen. Zo moet zij naast wat mannen met vreemde pakketjes toezien hoe kleding, schoenen en toilettas 1 voor 1 worden opgevist en onderzocht.

Buiten wacht onze gids, Miquel, en een uur later zijn we compleet. Een bus en klein pontje – het dak fungeert als opstap én bagageopslag – brengen ons naar het eiland Santa Cruz. Wachtend op de pont zien we al de 1e leguanen en felgekleurde krabbetjes. Eenmaal aan de overkant lopen de reuzenschildpadden langs de weg, in de weilanden tussen de koeien en in modderbadjes.

Na een 1e lunch met z'n 16'en in Primicias rijden we langs een lavagrot naar Puerto Ayora. Daar krijgen we vrij om te slenteren langs winkeltjes, bars, een begraafplaats en een mini-visafslag. De meest hongerige klanten staan achter en op de balie: 10 pelikanen en een zeeleeuw. Als de zeeleeuw genoeg heeft gegeten, waggelt hij het trapje af de zee weer in, nagekeken door de pelikanen.

Op een veranda drinken we wijn en genieten van de sfeer. 2 rubberbootjes varen ons om half 7 naar ons schip. Als we net met onze billen op de rand zitten, slaat de motor af. De aardige jongen krijgt hem maar net weer aan de praat. De captain wil geen vreemde zaden of bacillen aan boord en onze schoenen moeten dus uit. In onze kamer staat onze bagage al uitgestald. De catamaran heeft 8 kamers met eigen toilet en badkamer en je kunt je haren wassen onder het toeziend oog van pelikanen en zeeleeuwen. Ze komen zelfs op je privé-balkon als je niet oppast. Naast ons zijn de 4 tafels in de eetzaal al feestelijk gedekt: elke avond bereidt de chef-kok de komende week een vers 3-gangendiner.

Miquel heeft 20 jaar ervaring als gids. Om de week met 16 gasten ordentelijk te laten verlopen, krijgen we elke avond om half 7 verplichte uitleg over de activiteiten van morgen. Daarnaast dient de scheepsbel ochtend, middag en avond als appèl. Het is dan zaak zo snel mogelijk je boeltje te pakken en je te vervoegen bij de achtersteven of in de eetzaal.

Om half 9 zit ons programma voor vandaag erop. Van alle avontuur en zeelucht zijn we snel onder zeil. Vannacht varen we naar Isabellla Island. Dat schudt inmiddels al behoorlijk – maar waar liggen toch de pilletjes…

Trackback van jouw site.

Reacties (4)

  • Marion

    |

    Zaterdagochtend: wakker worden en dan eerst even op mijn tablet jullie reis volgen. Genieten van de verhalen en de foto’s. Zo, nu ga ik verder met de dag. Ga maar fijn zo door in dat prachtige dierenrijk en blijven genieten, dan doe ik dat ook. 😉

    Reply

  • Marleen

    |

    Ir conmigo a Conmigo ;-)?!
    Fijne reis verder!!!

    Reply

  • Els

    |

    Wat een fantastisch avontuur weer!!!! Spannend ook……
    En gave foto’s, wat kan je toch dichtbij komen, geweldig

    Reply

  • Boukje

    |

    Geweldig, wat een belevenissen! heerlijk om te lezen!

    Reply

Laat een reactie achter

Blijf op de hoogte

Vul hier je naam en e-mailadres in.
Je krijgt dan een mailtje als we nieuws hebben!

Loading