Dag 8 & 9: naar de Inca’s

Als Fen haar app opent, staat daar nog: Usted puede drenaje de nuestros ducha comprobar? (Kunt u het afvoerputje van onze douche controleren….). We zijn onderweg naar Ingapirca, de best bewaarde Inca-ruïne van Equador.

Ingapirca ligt zo'n 2 uur rijden ten noorden van Cuenca. Ons rode racewondertje rijdt prima. Toen JW de auto vanochtend ophaalde, moest Budget Car al wéér papierwerk en telefoontjes afhandelen. Gisteren hadden we alles al vastgelegd, dachten we.

Cuenca is een grote stad, zeker als je er zonder navigatie of bewegwijzering moet uitkomen. Dus doen wij als de Inca's: varen op de zon. De wegen zijn hier best goed en er wordt ook continu aan gewerkt. Maar zo snel en georganiseerd als in Europa gaat het hier niet. Als een man met een bordje Pare zwaait, kijkt Fen snel even op de app. Stop! dus. Als hij het bordje omdraait, mogen we doorrijden (Riga!).

Vanuit Canar is het nog een kort stuk naar de ruïnes. Het lijkt een beetje op 2 voor 12: JW stuurt, Fen kijkt borden en zoekt aanwijzingen in de gidsjes. Ondanks de historische importantie is het hier nog behoorlijk authentiek. In het stille dorp Ingapirca zien we hardwerkende vrouwen in kleurige kleding bij hun lemen huisjes, aangelijnde varkens, kippen met 2 poten aan elkaar gebonden en wat mannen die staan uit te rusten. Bij de ruïnes kopen we een kaartje en eten een voedzame soep bij 1 van de 2 uitbaters. Voor de English tour is het wel een beetje toeristen bij elkaar schrapen op een zonnige donderdagmiddag in november op 3.150 meter hoogte.

De muren, hutjes en opslagsilo's werden gebouwd door Inca's en Canari's. Die oorspronkelijke bewoners deden dat met rivierstenen in ronde vormen, de Inca's kwamen erachteraan met bouwsels van vulkaansteen in vierkanten zónder voegsel. Vanaf de zonnetempel heb je een perfect uitzicht op omgeving, sunrise en sunset. Op 21 september, december en maart scheen de zon op 45 graden naar binnen, op 21 juni loodrecht. Zo wisten ze wanneer het tijd was voor zaaien, oogsten en feestjes.

Onze gids legt de geschiedenis uit met Stratego-stukken van de Zonnekoning, zijn 2 zoons en de Spaanse overheerser. Eerst schakelde zoon 1 zoon 2 uit, de opvolgers van Columbus (die in 1492 aan land kwam) schakelden de overgebleven Inca-zoon uit en zo werd Equador in slechts 2 jaar Spaans. Kuifje was hier ook, met kapitein Haddock. Uiteraard wonnen zij ook de strijd van de in-en-in-slechte Zonnekoning. Bij de uitgang staat een oude vrouw met mini-spinnenwiel haar tanden bloot te lachen. Zij wil best met JW op de foto, al is zij half zo groot als hij.

In een klein dorpje op de terugweg draait een groot varken aan het spit. Ernaast wordt er 1 gevild. Het is een echt familiebedrijfje: iedereen neemt zijn deel van het varken voor zijn rekening. Onder de luifel kunnen we proeven en ook de plaatselijke brandweer komt mee eten. De straat fungeert als drive-in voor vrachtwagens en auto's van rare merken als Chevrolet Corsa en Renault Duster.

De kerk Santuario de la Virginia del Rocio in Biblian is tegen een bergwand gebouwd en dus al van ver zichtbaar. Op de steile trappen krijg je hoogtevrees en vanuit de bankjes zie je de rotswand achter het altaar. De kerkdiensten zijn hier ongeschikt voor mensen die slecht ter been zijn. Als we het huiveringwekkend steile weggetje met klinkers in de auto weer afdalen moet JW onbedaarlijk niezen.

Ook de Iglesia San Francisco in Azogues is indrukwekkend. Omdat het al schemert haasten we ons terug naar Cuenca. Maar welke afslag moeten we ook al weer hebben? Is dit Cuenca al en hoe vinden we het Centro historico zonder bewegwijzering? We spoken over een drukke rondweg tot we de verlichte torens van de kathedraal zien. Vanaf daar is het een peuleschil naar ons hotel. Wat een fantastico dia weer, en dat op broer Roels verjaardag…

Vrijdag houden we rust. JW brengt onze huurauto terug, we bellen met Nederland en nestelen ons op het dakterras van ons hotel om de rest van onze reis uit te stippelen. Op 27 december halen we Kees, Marianne, Petra & Ronald in Santiago de Chili van het vliegveld. Tot 30 november zijn we aan de kust van Equador en op de Galapagos-eilanden. Zo hebben we 26 dagen om 4.900 km af te leggen van Equador tot Chili. Voor ons schema rekenen we terug en kijken natuurlijk naar de must sees:

Peru:

• 1/12 met de bus langs de kust tot Trujillo
• 6/12 vlucht naar Lima
• 9/12 met de bus naar Cusco en Macchu Picchu
• 15/12 met de trein naar Puno en Titicacameer

Bolivia:

• 18/12 met de bus naar La Paz
• 21/12 met trein en bus naar Uyuni en de zoutmeren

Chili:

• 23/12 met de bus naar Calama en de Atakama-woestijn
• 26/12 vlucht naar Santiago

Best lastig om zo veel prachtige plekken en zo'n afstand te vatten in een schema per dag. Gelukkig zit er nog wat rek in. Wel stoer dat we samen ons eigen reisbureau zijn.

Vanavond wandelen we nog 1 keer naar het centrale Parque Calderon. Onder de verlichte kathedralen zien we samendrommende mensen, muzikanten, artiesten en locals op bankjes die genieten van de fantastische sfeer. Onder het genot van een Zuid-Amerikaanse steak en aardappelsoep met avocado & kaas hebben we weer eens tijd voor een goed gesprek. Morgen vertrekken we naar de zee!

Fennieke 17/11/2016 2016: Pan-American Highway

Trackback van jouw site.