Dag 58 & 59: Grand Teton & Yellowstone
Als je Salt Lake City uitrijdt over de 80 East zit je ineens op een snelweg op ruim 2.100 meter hoogte. Aan de welkomstborden langs de weg te zien zigzaggen we er weer een eind op los vandaag, bijna 600 km richting noorden. Welcome to Wyoming, … Utah, … Wyoming, … Idaho en … Wyoming. Zo veel staten in een paar uur: je zou er gedesoriënteerd van raken. Gelukkig weet onze navigatie dat we gewoon de kronkelende 89 North volgen, over bergen en langs slaperige dorpjes als Woodruff, Cokeville (populatie 535), Montpellier en Geneva.
Op de Salt River Pass van 2.300 m kunnen we de 1e sneeuwballen gooien (maar al weer niet plassen helaas). Vanuit Jackson rijden we Grand Teton National Park in. Deze hoogvlakte op 1.900 m hoogte is net zo prachtig als buurman Yellowstone, maar minder bekend. Het bergmassief met de Grand Teton van 4.197 m vormt het oostelijkste deel van de Rocky Mountains.
Ons middagrondje langs de Tetons, Two Ocean Lake en Jackson Lake doen we bijna alleen. Bovenaan Signal Mountain heb je een spectaculair uitzicht op het dal en (al weer!) Snake River. We zien talloze elks en overstekende herten voordat de zon ondergaat bij Jenny Lake, 1 van de mooiste meren van het park.
Bijna elke weg, kruising of watertje heet hier Moose, Antelope, Deer, Bear of Elk. Zo weet je direct met welk dier je – het meest waarschijnlijk – te maken hebt. Voorbij de Moose Entrance badderen dus elanden in de drassige weilanden. Maar op de donkere gravel road met diepe gaten zijn we meer bezig met veilig terugkomen. Als er ook nog elanden zouden oversteken, zou het wel erg onoverzichtelijk worden.
Ons hotel, de Elk Inn in Jackson, heeft zijn thema consequent doorgevoerd op vloertegels, deuren, behang, fotolijsten, gordijnen, sprei en dekens. De ornamenten op de lampen geven ons een fijn gevoel van Kerst. Bij Bubba's B-B-Q ernaast eten we tussen de rondrennende en huilende kids. Not too fat, not too much, zegt Fen als de ober de bestelling komt opnemen. Daar moet hij om lachen: It's all too fat and all too much!!
Zaterdag blijken we geslapen te hebben naast besneeuwde pistes. Vandaag doorkruisen we Grand Teton Park nog een keer, onderweg naar Yellowstone. Bij een verlaten Visitor Center – veel winkels, campings en gebouwen zijn hier al dicht – snuffelen 2 herten aan de vuilnisbakken. Whoa! Bears on road, zien we op een groot waarschuwingsbord. Het zal wel weer loos alarm zijn, verzucht Fen. Maar 10-tallen auto's langs de weg verraden dat dit niet zo is: een grizzlybeer graaft in de grond naar voedsel en sjokt heen en weer over de besneeuwde hei. Remain in your car if bears are present, is niet besteed aan toeristen. Iedereen staat op de weg met verrekijkers en fototoestellen. We kregen nog meer instructies. Be bear aware, want beren zijn gevaarlijk: hike in groups of at least 3 people, make noise and carry bear spray. Store food in bear-proof cans. Helaas ligt onze berenspray nog bij de Alaskaanse douane en ook een speciale voedselbus gaan wij niet aanschaffen. Onder de indruk van deze grote Yogi Bear vervolgen we onze route langs verlaten meren waarin de bergen weerspiegelen.
Ook Yellowstone is a dangerous place, volgens de flyer die we bij de ingang krijgen. Want: Bisons, bears and elks have injured and killed people! Wat een gedoe. Onder de blauwe hemel en met een flink pak sneeuw ziet het park er onschuldig en sprookjesachtig uit. Het water van Lewis Lake op bijna 2.400 meter is vrieskoud. Kijk, een kudde bizons, roept JW enthousiast. Nee joh, het zijn stenen, zegt Fen. Ze blijken toch echt. Bizons halen een snelheid van 55 km per uur en kunnen je zo op hun hoorns nemen. Gelukkig staan ze ver weg.
Yellowstone is een mix van ruige landschappen, zeldzame dieren en een vulkanisch plateau met ruim 300 bronnen en geisers. Meer dan 2/3 van alle actieve geisers ter wereld liggen hier. De Old Faithful Geyser heeft de precisie van een Zwitsers uurwerk: elke 1,5 uur barst hij uit en spuit zijn water zo'n 60 meter hoog. Wij zijn precies op tijd voor de eruptie van 14.10 uur. In ons rondje Upper Geyser Basin zien we pruttelpotjes in alle vormen, maten én kleuren. Die kleuren ontstaan door thermophiles: dat zijn heat loving organisms. Er is ook een Shell Geyser in het Biscuit Bassin en de Steamboat Geyser in Norris met stoomflarden van wel 90 meter.
Als we genoeg geisers en rookpluimen hebben gezien, rijden we terug naar huis. Bij de rivier staat een bizon. Daar zitten we samen in onze Dodge, terwijl dit imposante dier 3 meter voor ons de weg oversteekt…. magisch! Nu stap ik niet meer uit hoor, zegt Fen bij de volgende fotogenieke bizons, elks en deer.
Vanavond brengen we een geur van rotte eieren mee naar onze hotelkamer in West Yellowstone, Montana. Maar op de sprei, aan de muur en boven de spiegel zorgen beren dit keer voor een gezellige Kerstsfeer.
Trackback van jouw site.