Dag 50 & 51: op de vlucht voor tornado’s, of: no sleep in Seattle

Gisteravond had Brig ons al gewaarschuwd: met 3 stormen op komst gaat het spoken aan de westkust! Tofino, Victoria, Vancouver, Seattle: het Weather Channel verwacht een storm met tornado-, tyfoon- of cycloonkracht. Wat dat betreft is het hier net het KNMI: aan exacte voorspellingen wagen ze zich niet, maar serieus is het wel.

Hoe erg een cycloon is, en of wij beter af zijn met een tyfoon of tornado, 1 ding is ons duidelijk: voor mooi weer moeten we zo snel mogelijk het eiland af. Maar als we om 10 uur bij de receptie van Rainforest Inn informeren naar de laatste weersverwachting, blijkt onze trip met ranke klipper naar Seattle vanavond gecanceld. Zeilen is te gevaarlijk.

De rest van de dag staat in het teken van onze vlucht voor de storm. Bovendien boekten we al een hotel en huurauto in Seattle. Onderweg terug naar Victoria bespreken we de scenario's. Een eerdere ferry vanaf Nanaimo bijvoorbeeld, slechts 3 uur verderop. Terwijl JW rijdt, verzamelt Fen informatie. Een soort mobiel crisisteampje dus. De autoverhuurder vindt het prima als we de auto eerder inleveren. Maar met een daily rate and extra km's (?) komt ze uit op ruim 380 dollar extra kosten, 3 keer het normale tarief.

Met een ferry vanuit Victoria naar Port Angeles winnen we tijd, maar hoe komen we daarna nog in Seattle? Een watervliegtuigje vanuit de haven is ook geen optie. De ferry in Swarts Bay, het verst rijden, blijkt nog in de vaart te zijn, dus we wagen het erop. Oh nee, gaan we toch de mist in… het weer slaat al om in de bergen. Ook onze navigatie is de weg halverwege kwijt. Scherp naar rechts afbuigen – dan veerboot oprijden, terwijl ze ons naar open water leidt.

Precies op tijd zijn we bij het vliegveld in Victoria om onze auto in te leveren. Voor tanken hebben we geen tijd, een taxi brengt ons naar de ferry terminal. Als we veilig op de ferry van 5 uur zitten, overleggen we hoe we straks vanuit Tsawassen bij Vancouver in Seattle komen. Vliegen, bus of trein? We nemen een bus naar Richmond, een voorstad van Vancouver. Met slagregens zitten we tussen onze bagage in een bus, zien niks en hebben nog geen plan. Maar de buurvrouw van Fen weet wel raad. Op het eindpunt is een casino, waarvandaan 's avonds nog Greyhounds en Quick shuttles vertrekken. Ze woont hier zelf op een klein eilandje, heeft geen tv of centrale verwarming en is blij dat ze de laatste ferry haalde. Ze gaat namelijk overmorgen met vriendinnen op vakantie naar Palm Beach.

De eerstvolgende bus vertrekt morgenochtend om 7 uur, horen we in het luxe Riverrock Casino annex hotel. Met een pint aan de bar besluiten we hier te overnachten en we krijgen 60 dollar korting. Maar ja, die prijs. Zijn we toch weer een soort van Sleepless in Seattle: wel een hotel geboekt, maar er slapen… Dit wordt écht onze laatste nacht in Canada. Op het Weather Network zien we overstroomde wegen, drijvende auto's, mensen in bootjes en heel veel zandzakken. Op Vancouver Island zitten nu zelfs 13.000 mensen zonder stroom. Dat heeft Brig weer: volledig afgesloten van de buitenwereld?

Vannacht horen we de wind gieren rond onze luxe hoekkamer op de 12e etage en een aantal vliegtuigen dat toch nog weet te landen.

Vrijdagochtend vroeg zijn we blij als onze shuttle bus op het afgesproken tijdstip voorrijdt. Seattle is 4 uur rijden en intussen vermaken we ons met lezen en wifi aan boord, al werkt dat niet heel goed in een Pacific storm. Het is wel een echte Quick Shuttle: onze kleine Chinese chauffeur laveert ondanks slagregens behendig door het drukke verkeer, al wippend op zijn stoel met enorme veren.

Bij de Amerikaanse grens moeten we allemaal met bagage de bus weer uit. Thank you, thank you, officer, zegt onze beleefde chauffeur tegen de man van het CBP, de Customs and Border Protection. De oranje mobiele wegversperringen waaien intussen over de weg. Omdat we eind augustus onze reis al in Amerika begonnen, hoeven we alleen wat vragen te beantwoorden. Van onze medepassagiers worden ook alle vingers en de bagage gecheckt. Goodmorning officer, thank you, thank you! roept onze chauffeur ter afscheid bij het laatste poortje.

Om half 11 zijn we eindelijk in Seattle. Yeah, Convennsjun Center, here's die Convennsjun Center!! Via de bibliotheek van Rem Koolhaas tussen 4th en 5th Avenue rijden we het laatste stukje highway naar Seattle Airport, waar we van de Vancouver Quick Shuttle overstappen in de Rental Car Shuttle.

Bij National krijgen we een grotere Dodge Durango mee met Californisch kenteken. Die auto voor 7 personen moet namelijk – net als wij – naar San Francisco! We besluiten vandaag verder naar het zuiden te rijden. In de hele noordelijke regio blijft het weer slecht. In feite doen we ons rondje door Washington, Montana en Wyoming dus andersom. 158 km rechtdoor, zegt onze navigatie, en dan linksaf bij de rotonde. Na 1,5 uur zien we de zon! De bergen houden het slechte weer tegen.

Op 97,3 FM horen we interessante weetjes. You're a sexual predator yourself, zei Howard Stern jaren geleden in een radioshow tegen Donald Trump. Yes, I am!, schaterde Donald toen. Aanhangers van Trump zijn not amused dat zijn escapades zo breed worden uitgemeten. Iedereen liegt, dus waarom mag hun held dat niet? Het is wel een niveautje hier.

We stoppen in Ellensburg, hoofdstad van de rodeo. Op een bankje genieten we van de zon na een korte nacht. Om 5 uur zijn we in ons hotel in Yakima. Ook downtown Seattle zit nu zonder licht, volgens het lokale nieuws. There's so much water on the highways, so stay home if you can!

Het is wel een rare film: op de hielen gezeten door het weer. We zijn echt ontsnapt! Of: we laten een spoor van vernieling achter. Op 2 plekken aan de kust hier hebben tornado's al vernielingen aangericht. Maar morgen worden ook hier regen en fludding issues verwacht, zelfs tot Salt Lake City. Daar kunnen we niet tegenop rijden. De tv kondigt intussen een documentaire Caught in a violent tornado aan, inclusief bijpassende, angstaanjagende muziek. The show must go on…

Trackback van jouw site.

Reacties (5)

  • Mo

    |

    Maakte ik me net nog druk over het meenemen van een plu en tegelijkertijd boodschappen, bloemen en een krantje dragen, lees ik dit bericht: wat een stress! Houd je haaks en keep singing in the rain….

    Reply

  • Max Stek

    |

    Ha Jan Willem,
    Nu 10 dagen met Audrey cs in Paramaribo geweest, vandaag terug.Erg goede tijd gehad, jongste dochter is mee, beslist gezellig. Jullie trip klinkt ook onverminderd avontuurlijk, goed tijd daar! hgr Max

    Reply

  • Marion

    |

    Nichtje Hege die in Richmond woont houdt ons steeds op de hoogte van het weer. Zij werkt bij Global News achter de knoppen en schermen en heeft het nieuws uit eerste hand. Inmiddels 75.000 mensen zonder electriciteit. Toen ik jullie verslag vanaf Vancouver Island volgde, zag ik “de bui al hangen”. En ja hoor, jullie worden door de storm achterna gezeten. Door je uitgebreide relaas weet ik nu nog meer dan zij ons al
    berichtte. Het aller beste en een goed vervolg van jullie reis.

    Reply

  • Jeannette

    |

    Heftig! Dat soort omstandigheden zijn echt on-Europees. Fijn dat jullie zo’n goed team zijn!

    Reply

  • Rini

    |

    nou, saai is het zeker niet, hi hi!! Have fun en laat je niet gek maken!
    liefs

    Reply

Laat een reactie achter

Blijf op de hoogte

Vul hier je naam en e-mailadres in.
Je krijgt dan een mailtje als we nieuws hebben!

Loading