Dag 46 & 47: naar Victoria op Vancouver Island

Vanochtend staat de taxi om half 9 voor ons hotel Sandman on Davie in hartje stad. Hij brengt ons naar Ferry Terminal Tsawwassen in het zuiden van Vancouver. Onze vrolijke Iranese taxichauffeur zit op zijn praatstoel….

Hij vertelt honderduit over de stad, zijn bewoners (50% is Aziatisch!) en de 43-jarige, knappe premier Justin Trudeau. De vader van deze good guy, Pierre, was ooit ook premier. Met Justin waait er een nieuwe, liberale wind in Canada. Het land staat open voor buitenlanders en vluchtelingen. Ook het kabinet is veelkleurig: de minister van Social Development is Afghaanse, de defensieminister is een Sikh uit India en draagt een (keurige) tulband.

Je moet hier als immigrant wel wat vermogen meebrengen als je geen vluchteling bent. Met een miljoen mag je hier je eigen zaak opstarten. Zoek je een gewone baan, dan is een jaarsalaris het minimum. Vancouver werd de afgelopen tijd overspoeld door buitenlandse huizenkopers. Nu de overheid de taxes recent met 15% heeft verhoogd, stabiliseert de markt. De Aziaten hebben nu Vancouver Island (en vriendin Brigitta's buurt) op het oog. Zodra onze islamitische taxichauffeur het gesprek brengt op de rol van de CIA bij de vluchtelingenstroom, zijn we op onze bestemming.

Omdat het Thanksgiving is kunnen we pas om 11 uur met de ferry mee. We doden de tijd op een zonnig terras bij Tsawwassen Market met het ordenen van onze financiële administratie. Op Vancouver Island zorgt de wind voor een zonnig klimaat. Zodra we uitvaren, is de lucht strakblauw. We kruisen de route die we 3 weken geleden vanuit Alaska door de Inside Passage voeren. In 1,5 uur zien we meer kleurrijke eilandjes en baaien dan in die vaartocht van 64 uur!

Vanaf Swarts Bay op Vancouver Island nemen we een taxi naar het vliegveld. Onze huurauto voor 4 dagen is een Hyundai Eland (Elantra). Waarschijnlijk stemt de Koreaanse autofabrikant de naam van zijn modellen op de lokale markt af. Ons hotel Oak Bay Guesthouse in een baai ten oosten van Victoria lijkt op een Engelse cottage en is een advies van Fens vriendin Brigitta.

Als we in de stad langs de haven met boten en watervliegtuigjes lopen, worden de hekken en standjes van de Victoria Marathon net afgebroken. Leuke marathon voor volgend jaar, Lin? Bij Fisherman's Wharf zien we bontgekleurde huisjes op het water en een hongerige zeehond.

Inmiddels nadert het 2e debat van Clinton en Trump en we haasten ons terug naar de stad. In het hippe Cactus Club Café op Douglas Street blijken we nog 2 uur tijd te hebben. Zo zien we de Canadese Blue Jays spelen voor een plek in de finale van de American League. Speciale meisjes en jongens bedienen ons: jong, knap en niet te lang. Je moet  namelijk onder de tv's door kunnen. Die hangen als een Rubik's kubus boven de bar. De vaart zit er goed in: elke 5 minuten snelt een knap meisje op hoge hakken langs om een nieuwe bestelling op te nemen of de vaat mee te nemen. Als het debat begint en alle gasten honkbal prefereren, gaan we op zoek naar een andere kroeg.

Maar heel Victoria is in de ban van honkbal. Het enige Canadese team blinkt namelijk uit in de finale tussen alle Amerikaanse teams. Debate? What debate?, horen we in elke kroeg. Als het internet op straat uitvalt, nestelen we ons in een hoek van kroeg 2 voor de strijd tussen Trump en Clinton via de iPad. Bill is wat bleekjes en Trump na afloop weer ontevreden over de setting en manier van vragen stellen. De Amerikaanse media houden het op een 67%-overwinning voor Hillary. In Nederland lijkt de stemming gelijkmatiger uit te vallen. When they go low, we go high… is toch weer een heerlijk slaapmutsje na een dag met ook positief nieuws uit Nederland.

Maandagochtend facetimen we met moeder Boukje. Heerlijk om onze trouwe volgster weer te spreken! Vandaag hebben we met Brigitta afgesproken. Lexington Avenue en: Bij Arbutus linksaf, had ze ons verteld. Voor een local vast gesneden koek, maar niet voor onze navigatie. Brig en haar 4 mannen verwelkomen ons: ze zijn allemaal thuis voor Thanksgiving. Stephen praat supergoed Nederlands, de jongens zijn net zo muzikaal en creatief als vader (en Brig) en met koffie en soesjes praten we 4 jaar bij. Brig en Stephen nemen ons mee naar hun strandje vlakbij: 2 adelaars cirkelen hoog boven ons rond.

Naast de gevulde familiekalkoen voor Thanksgiving had Brig ook nog tijd gehad eigen erwtensoep voor ons te maken. Een perfecte host dus (geen omvallende kasten, Leen)! Met z'n 3'en rijden we naar Mount Douglas, boven hebben we een 360-graden-uitzicht op Vancouver Island. Brig gidst ons al babbelend langs de universiteit, de school waar ze werkt, de plaatselijke winkels en nog een strandje. Vertrouwd en ouderwets gezellig! De jongens laten ons nog een filmpje zien van hun rapp-, jazz- en groovekunsten, die zo op You Tube past. Helaas, niet geschikt bevonden voor publicatie. De appel valt niet ver van de boom, concluderen we. Brig spreekt nog accentloos Nederlands, maar over dit gezegde moet ze even nadenken.

Laat in de middag rijden we terug naar Victoria. Bij het Cactus Café gaan we nog een keer voor de overheerlijke Chuech chicken lettuce wraps en Mini burgers. Ook de Caramel chocolate mousse en White chocolate cheese cake kunnen we dit keer niet  weerstaan. In de bloemetjeswoonkamer in onze cottage nemen we nog een afzakkertje bij een lange wedstrijd van de San Francisco Giants. Tussen ons in zit de gezette moeder van onze gastvrouw in pyjamajas te snurken. Wat een gezelligheid….

Fennieke 09/10/2016 2016: Pan-American Highway

Trackback van jouw site.