Dag 42 & 43: Okanagan Valley

Het zuidelijke deel van Canada schijnt een mild en zonnig klimaat te hebben. De warme meren van de Okanagan Valley nodigen uit tot watersport, aldus onze reisgids. Pleasant Valley ahead, lezen we op een verkeersbord als we vanuit Salmon Arm over Highway 97 naar het zuiden rijden.

Voor onze laatste tankbeurt rekenen we eerst 175 liter benzine af. Gelukkig is die hier een stuk goedkoper. Bij de Log Barn stoppen we voor koffie. Deze toeristische trekpleister is een veredelde kinderboerderij vol met dinosaurussen, beren, giraffen en pompoenen. Alleen de geiten op de hoge loopbrug zijn echt. Die brug is zo smal dat hij wel one way moet zijn en alle geiten met hun kop omhoog of omlaag moeten staan. Dat er tussen de stijgers toch 1 met zijn kop omlaag staat is ons dan ook een raadsel. De tierlantijnen in de tuin zijn ons toch iets te machtig en zo rijden we door naar Vernon voor koffie in de zon.

Op advies van de jonge, enthousiaste serveerster van de Naked Pig rijden we naar Kalamalka Lake. Vanaf de ingang van het kleine nationale park aan de noordkant van het meer dalen we in de zon af naar een bijna verlaten strandje. De heuvels en wolken weerspiegelen in het meer! Ruim 2 uur later zijn we terug bij de auto. Inmiddels is het al half 4 en zo rijden we de lange, prachtige route met fruitboomgaarden, wijngaarden en strandjes aan Okanagan Lake en Osoyoos Lake in 1 keer door. Alleen bij Penticton stoppen we voor boodschappen.

De receptie van onze RV-site in Osoyoos is al dicht als we in het donker aankomen. Gelukkig komt de oplettende receptionist net op tijd in zijn golfkarretje aanzoeven. Op een prachtige plek aan het meer eten we sushi buiten. We blijven hier 2 nachten en hopen op mooi weer!

Donderdag worden we wakker van een onbestemd motorgeluid. Het manusje-van-alles van onze camping is vlakbij ons raam met een bladblazer in de weer. Als hij na een uur klaar is met het schoonblazen van slechts 3 plekken (er zijn er hier zo'n 130), heeft de wind de helft van zijn noeste arbeid al weer teniet gedaan.

Gisteren eindigde de dag met zon, vandaag is het bewolkt. Dus luieren we in en om ons huis. Vooral Fen wil graag lezen… een boek van James Patterson over een seriemoordenaar, ontspannend cadeautje van een collega. Zouden we in een relaxed ritme komen? Normaal leest Fen namelijk maximaal 1 boek per jaar.

Vanmiddag willen we op de fiets de stad verkennen. Maar eerst moet JW zijn lekke band laten oppompen bij het plaatselijke benzinestation. Langs het meer en over een brug rijden we Osoyoos in. Als we een voetganger vragen waar het centrum is, blijken we er al voorbij te zijn. We eten een heerlijke tosti met brie, bacon en appel. Echt servicegericht gaat het er in de lunchroom niet aan toe. Terwijl de jongen achter de bar de tafeltjes opruimt, bevraagt hij het meisje in de keuken aan de andere kant uitgebreid over de band met haar familie. Als de vlijtige jongen de stoelen op de tafel naast ons zet, weten wij dat het tijd is om op te stappen.

In onze kampeerstoeltjes aan het meer kunnen we al weer aan de borrel, met 2 Hollandse eendjes aan onze voeten en een hele reeks Canadese gooses in het water. Rust en regelmaat voelen we, na 16 dagen camperen. Onze 1e weken Alaska waren avontuurlijk, met een ongekend ruige natuur en gekke, joviale Amerikanen. Ook Canada is prachtig, maar het is er meer gereguleerd, lieflijk en betreden. Een camper zorgt daarnaast vanzelf voor meer huiselijkheid en een lager reistempo. Morgenavond eindigen we dit deel van onze reis in Vancouver!

Fennieke 05/10/2016 2016: Pan-American Highway

Trackback van jouw site.