Dag 9 & 10: van Tok naar Canada (Dawson City & Whitehorse)

Onze cabin is beregezellig en we sliepen heerlijk vannacht. Niet gek na een rit van 459 mijl gisteren. Op de meeste plekken in Alaska zit je behoorlijk afgelegen en op de bonnefooi een slaapplaats vinden op je route, laat staan eentje met internet, is hier een uitdaging, blijkt…

Na een ontbijt op onze veranda vertrekken we met volle tank naar het noordoosten. Vanuit Tok kun je op 2 plekken de grens over naar Canada. Wij kiezen de noordelijke route via Chicken, het enige gehucht langs de route. De Taylor Highway ligt boven 1.000 meter en is alleen zomers open. Bij Poker Creek staan 2 grenskantoortjes, midden in het niets op een indrukwekkend hoge bergkam. Deze verlaten plek is the most northerly land border port in the USA. De Canadese douaniers controleren elke auto en camper uitgebreid en we moeten lang wachten. Op de vraag hoelang wij in Canada blijven, zegt JW 2 dagen en Fen 1 week. Dat levert gelukkig geen problemen op. Als de strenge vrouw vraagt of we pepperspray bij ons hebben, klinkt een ferm nee van JW. Onder haar snufferd (in het vakje van de bestuurdersdeur) ligt wel onze grote bus berenspray, die we kochten in Denali. Maar dat is onze bescherming tegen beren van 45 dollar en die telt voor ons dus niet mee. We mogen door!

Als we Yukon Territory in Canada inrijden moet de klok weer een uur vooruit naar 9 uur verschil. De Top-of-the-World Highway is 1 van de eenzaamste wegen door het noorden van Canada. Met op de achterbank het monotone gerinkel van onze Buds en wijn uit de liquor store in Tok, slingeren we op de gravel road door toendra's en bossen en over winderige toppen. We zien groene heuvelruggen en bergen tot aan de horizon zonder enig menselijk teken van leven. Onze Jeep Cherokee kan alle grint en hobbels moeiteloos aan. Maar als je op een verkeerd knopje op de afstandsbediening drukt, start de motor. Dat is een rare gewaarwording als je stopt voor een nice view op een steil pad en de auto alleen op slot wilt doen.

Om half 5 zijn we bij Dawson City. Daar moeten we eerst met een veerbootje de brede Yukon River over. Een waar spektakel, want naast auto's willen ook een aantal oversized campers en trucks mee. Op het oog zijn die te lang maar het behendige personeel weet zelfs een truck met complete workers cabin van zo'n 20 meter op het kleine pontje te krijgen. 

In 1896 deden 4 mannen 1 van de grootste goudvondsten uit de geschiedenis aan Bonanza Creek. Zo werd Dawson City het Parijs van het noorden met hotels, theaters, bars, pakhuizen, houten huizen en 30.000 inwoners. De stad is gerestaureerd en de 1.900 inwoners werken nu vooral in de toeristenindustrie. Als cowboys sloffen we langs authentieke saloons en hotels met klapdeuren, waarvan de zijkanten bestaan uit golfplaten. Na een aantal vruchteloze pogingen vinden we in het roze Westminster Hotel de laatste kamer in de stad met – al weer – een bloemetjessprei. De poutine in Klondike Kate's Restaurant smaakt heerlijk en op de live muziek uit de saloon onder ons vallen wij in een onrustige slaap. Vandaag was een lange, spectaculaire reisdag: bijna 7 uur in de auto en toch slechts 185 mijl in de benen.

Zaterdagochtend in het Parijs van het noorden… Bij ons hotel hingen gisteravond wat twijfelachtige types en zwervers rond, maar misschien hoort dat bij de enscenering. Aan de voorgevel van het huis naast ons hangt een bord: Cowboy parking only. Violators will be castrated. Voor de zekerheid parkeerden we de auto gisteren een stukje verderop. We ontbijten in het enige internetcafé van Dawson, Alchemy. De eigenaar is tevens Apple-specialist, maar een goed werkend internet ontbreekt helaas. De aardige jongen geeft Fen wel wat nuttige computertips en vertelt verguld dat ze hier volgend jaar glasvezel krijgen. 

Om half 12 Canadese tijd vervolgen we onze route. Over de grens is het weer even wennen: we zijn weer een uurtje vooruit, alles gaat hier in kilometers, de dollar is minder waard (mooi) en de mensen zijn bescheiden in hun gastvrijheid. Hier hoor je dus geen: Hai, I'm Val, I'm your host tonight. 

Halverwege Dawson en White Horse passeren we de 1.001 mijl! In 3 dagen met onze huurauto reden we dus al meer dan 1.600 km. Op de Klondike Highway genieten we van een eindeloos en verlaten landschap met bomen, bergmassief en ontelbare meren. Bij Moose Creek Lodge drinken we koffie met verse bramentaart in de zon. In de buurt van Whitehorse wordt het kouder. Als JW iets wolligs in de berm ziet kruipen, draait hij om. Pas op, ik stop voor wasberen! Helaas zien we alleen zijn achterste.

Whitehorse (niet te verwarren met Deadhorse) is de hoofdstad van Yukon Territory met 27.000 inwoners. We zijn laat en ook nu blijkt het weer lastig een hotel te vinden. Het geboekte hotel blijkt vol, een 2e ook en zo belanden we om 9 uur in het Family Hotel naast McDonalds. Een leuk restaurant in de buurt blijkt dicht en zo halen we take away bij de buren. Met ongezond eten, Buds en wijn bespreken we onze reisplannen voor de komende dagen. Morgen trekt het reizende circus al weer verder!

 

 

 

 

Trackback van jouw site.

Reacties (11)

  • Sarah

    |

    Thanks Fen! En wat een fraaie foto’s! Blij met je camera, zeker? xx

    Reply

  • Fennieke

    |

    Ja, hij is top! Het is wel te veel om vast te leggen. Zo veel mooie natuur hier! xx

    Reply

  • SvR

    |

    Wat een grandioze natuurfoto’s!

    Reply

    • Brigitta

      |

      Hiii Wat leuk jullie reisavonturen te volgen !
      Welkom in Canada en tot gauw op Vancouver Island !xBrig

      Reply

  • Willemien

    |

    Fantastisch. Dit is echt mee genieten. Wat schrijf je boeiend en wat een prachtige foto’s.
    Geweldig en verder lekker genieten. Liefs Greet en Willemien

    Reply

  • Els

    |

    Wat een gave trip so far!!!!! Prachtige foto’s, dank dat ik mee mag genieten, xx

    Reply

  • Mabrook

    |

    Beep, Leuk bij de reacties te lezen dat jullie hond je foto’ s mooi vond.

    Reply

  • Mark Jongeneelen

    |

    Hoi Fennieke,
    Wat gaaf om al die foto’s te zien. Het lijkt wel of ik door een reisgids blader! Geniet ervan!
    Groetjes, Mark

    Reply

  • Herman Meulenbeld

    |

    Hoi Fennieke (en JW), wat een mooie verhalen en prachtige foto’s. Ik ben echt een beetje jaloers.
    Heel veel plezier en ik blijf jullie volgen. Gr, Herman

    Reply

  • Marlies

    |

    nou lieverds, wat ziet het er allemaal geweldig uit!!!! Kon ik maar even een stukje mee. Geniet!!!!!!! x Lies

    Reply

  • lidy

    |

    wat ziet het er prachtig uit!!!Wauw!

    Reply

Laat een reactie achter

Blijf op de hoogte

Vul hier je naam en e-mailadres in.
Je krijgt dan een mailtje als we nieuws hebben!

Loading