Dag 5 & 6: van Denali naar Fairbanks
Maandag mogen we uitslapen na een fantastische wildlife-ervaring in Denali Park. Wel moeten we om 10 uur onze kamer in de White Moose Lodge uit en dus nestelen we ons met eigen ontbijt in de zon aan de picknicktafel – naast de bush bush waar de eigenaar net weer uit tevoorschijn komt.
Om 1 uur nemen we het shuttle busje naar Denali. Daar vinden we een luxe terras met schommelstoelen, uitzicht op de bergen en vooral immobiele, bejaarde hotelgasten. Vanaf het luxe Princess Hotel mogen we mee met de bus naar het station. Dit is van hetzelfde laken een pak: overal groepjes zenuwachtige ouderen die wachten op vervoer. Als alles goed in de bus zit, legt onze buschauffeuse in Jip & Janneke-taal uit wat zij gaat doen, wanneer wij de bus uit mogen (niet direct) en wat wij nodig hebben bij het inchecken.
Om 4 uur stipt vertrekken we met Alaska Railroad naar Fairbanks in het noorden, op onze Adventure Class-tickets. Hoewel we de speldjes van eergisteren nog in onze tas hebben, zit ook deze coupé prima en een aparte restauratiewagen is er ook. Vooral de rit door de steile kloof van Healy Canyon is indrukwekkend. Bij aankomst in Fairbanks nemen we een taxi naar onze B&B Downtown Hideaway. Onze host Verna leidt ons naar een apart huisje dat wij helemaal voor onszelf hebben. Haar man Al blijkt nog onderweg om een hulpeloze Japanse gaste van het station te halen. Als hij terug is, helpt hij ons met het prepareren van de fietsen (JW wil nog wat rondfietsen hier om 9 uur!) en zoekt informatie over de beste tijd en plek om het noorderlicht te zien. Daarna belt hij voor ons een hotel in Coldfoot voor overmorgen en regelt de laatste kamer boven de poolcirkel. Als JW de telefoon daarna overneemt en het adres vraagt, antwoordt de mevrouw dat de weg naar de poolcirkel en Coldfoot one road is en we gewoon 260 mijl rechtdoor kunnen rijden tot de paar huizen en 1 hotel. Lekker overzichtelijk, de Arctic.
We besluiten vannacht het noorderlicht hier te bekijken, want het is een heldere nacht. Al leent ons graag zijn auto en hij gaat zelfs nog benzine tanken. Een ideale host dus. Zo stappen wij om half 2 's nachts in de auto, op naar het noorderlicht (we waren net gewend aan het ritme met 10 uur tijdverschil!). Al had ons het precieze adres gegeven van the darkest middle of nowhere buiten Fairbanks, eng! Maar langzaam licht de hemel inderdaad op en zien we straalbundels die continu van vorm en grootte veranderen. In het echt zijn ze gewoon wit, maar door Fens camera groen. Zo krijgen we een lichtshow van moeder aarde, waar geen party-lichtshow tegenop kan. Het was het opblijven dus waard: we hebben eindelijk het licht gezien.
Dinsdag slapen we uit. Wat wil je op je brood Fen: honing, pindakaas of chocopasta? We hebben ook hagelslag. JW heeft de pakjes De Ruijter van Fen in de tas gevonden. Heerlijk, Hollands zoet na een lange poolnacht. Dank, Mariëlle! We doen lekker rustig aan en lezen onze mails. Fen heeft een bericht van Esprit: Heb je jouw waardebon van € 10 al ingewisseld? Hè, vergeten!
Als we op de fiets willen stappen voor een rondje Fairbanks, zit Al op zijn praatstoel op zijn terras met hond Sam. Hij is onder de indruk van het sociale en zorgsysteem in ons land, omdat er anders dan in Amerika voor iedereen gezorgd wordt. Obama did great by getting Obamacare through Senate, vervolgt hij. Sarah Palin is een airhead. Ze nam het op tegen de corrupte senator Frank Murkowski, kreeg een senatorzetel maar gaf die zo maar op: too much stress! Al is duidelijk een democraat in een republikeinse staat. Hij vergelijkt Trump met andere demagogen in de geschiedenis en is niet zozeer bang voor de 3 zetels in Alaska, maar wel voor het veelvoud aan zetels in staten als Californië en Florida. Die staten kunnen de verkiezingen doen kantelen. Verna heeft intussen de hond uitgelaten (klein hondje, dus kort rondje). Tot slot krijgen we nog wat nuttige tips over places of interest.
Ook in Fairbanks hebben ze een Big Ray. JW is zo verguld met zijn wind- en waterdichte jack uit Anchorage (zegt hij elke dag), dat hij al weer naar binnen wil en Fen allerlei voor het klimaat van Alaska en de poolcirkel geschikte kleding aanreikt. Met een warme Patagonia-trui stappen we naar buiten de zon weer in. Je weet maar nooit of het nog gaat vriezen (het is nu 21 graden). Op een terrasje drinken we koffie en we biken door het stadje. Over de brug fietsen we naar Creamers Field Mignatory Waterfowl Refuge in het noorden. Dat is een lange naam voor een petieterig vogelspotpark aan de rand van Fairbanks. De 3 uitgestippelde wandelingen door het bos en langs plassen doen we in 1,5 uur. Wel zien we bijzondere vogels zoals de Canada goose en de Sandhill crane. In de praktische Crane dictionary in het Visitor center lezen we welke poses de crane zoal aanneemt. De intend-to-fly (kop naar voren en een pas), de location-call (kop omhoog) en de tall-investigative pose (stands still, quietly monitoring it's surroundings). Vogeltaal in een notendop dus. We zien ook Hollandse eendjes (Mallards heten die hier) en heel veel bomen, berken én muggen (mosquitoes, mayflies en beetles). Fen heeft haar 1e grote beten ook al weer te pakken en dat in Alaska, knap!
Onder een strakblauwe hemel fietsen we terug, langs typisch Amerikaanse (ongezellige) stores, huizen en het lokale radiostation. Keeping in contact throughout Alaska, staat er groot op het raam. Na een borrel op een leeg terras – Alaskanen zitten het liefst binnen – eten we bij een Thai van goede naam op 3rd Avenue. Thuis draaien we onze 1e was, wat een heerlijke dag was het weer: op de fiets door Alaska!
Trackback van jouw site.
SvR
| #
Benieuwd naar de foto’s van het licht!
Reply