Dag 3 & 4: into the wild!

We zitten nog niet helemaal in het goede ritme. Na een nachtelijk telefoontje gisteren kan Fen ook nu om 4 uur niet meer slapen. De wekker gaat vroeg en we laten een heerlijk ontbijt in Arctic Fox Hotel schieten. Om 7.15 uur melden we ons namelijk bij Alaska Railway Station voor een authentieke treinreis naar Denali…

Met ons Gold Star-ticket krijgen we een speciaal speldje op, net als alle andere vooral ouden-van-dagen. Zo reizen wij geheel verzorgd onder een glazen dak in 8 uur en 233 mijl naar Denali met een hoop Amerikanen, Denen en 1 Chinees. Nederlanders kwamen we gisteren alleen in de wachtkamer bij de tandarts tegen. Een stel van 30 reist al bijna een jaar rond in dezelfde landen als wij. En ook zij hadden gisteren in Anchorage tandklachten. Beiden hadden hun baan opgezegd om te kunnen reizen. Jammer dat ze hier net hun auto hebben verkocht. 

Vanaf een privé-balkon genieten we in de zon van het overweldigende en eindeloze landschap. In het restaurant beneden krijgen we ontbijt en lunch. Als we moeten wachten op een trein uit Denali (het is enkel spoor), maken we vanaf ons balkon een praatje met een stel seizoenarbeiders uit Chicago die aan het spoor bezig zijn. Bij aankomst in Denali is het gaan regenen. Bij het bagagedepot krijgen we onze tassen en we reizen verder op de backpackers way: met de bus naar het dorp, een uur wachten in de regen en met een 2e bus naar ons afgelegen hotel. Omdat we de chauffeur lief aankijken, stopt hij speciaal voor ons bij White Moose Lodge. Daar blijkt de receptie verlaten. Als we het nummer dat op de balie ligt bellen, komt de eigenaar pijlsnel uit de bush bush tevoorschijn.

Vanaf onze lodge moeten we een stuk lopen naar de bewoonde wereld (1 winkel en 1 restaurant). Om mogelijke beren af te schrikken, zingen wij aan 1 stuk door alle coupletten van de evergreen Ik zag 2 beren broodjes smeren. Zo komen we veilig aan bij 49th State Brewing Company, waar de bus van Chris McCandless uit de film Into the wild zo maar voor de deur staat. Presentator Tom Waes was hier dus ook toen hij een aflevering wijdde aan de jongen die in de wildernis overleed. We eten een burger bij een open haard onder het genot van Have you ever seen the rain van Creedence Clearwater Revival. In het buurwinkeltje halen we water en lunch voor morgen. De terugweg naar ons hotel zingt Fen weer vol. JW, met boodschappentas, is al een beetje gewend inmiddels: wij zijn alleen interessant voor beren als we eten bij ons hebben, zegt hij monter. 

Zondagochtend staan we om 5 uur op: we hebben maar 1 dag hier en die willen we vol benutten in Denali Park, een van de grootste Amerikaanse nationale parken. Onze taxichauffeur legt ons uit dat Alaska 's winters behoorlijk op zijn gat ligt. Ook zegt zij dat het niet erg is dat de weersvoorspelling vandaag niet zo goed is, als wij vandaag ten minste beren willen zien. Want: If you have a fur coat, you don't wanna come out in the sun.

In Denali Park blijkt dat we pas vanaf 7 uur een ticket kunnen kopen voor de bustour en op zijn vroegst om 9 uur meekunnen. Dus doden wij de tijd met het kopen van lunch, bidons en berenspray, en het lezen van alles wat je zoal in een visitor center kunt lezen. Uiteindelijk mogen we als reserves toch met de bus van 7.15 uur mee, it's our lucky day!  Als we iemand van de ministry of silly walks zien instappen blijkt dat onze chauffeur te zijn. Hij is links aan zijn been en arm verlamd, maar gelukkig blijkt de bus een automaat te zijn. Omar legt ons in ferme bewoordingen uit wat we wel en niet mogen. Don't hang out the window! Be as quiet as possible! En 'Hey moosie moosie' doesn't work… Natuurlijk is er bij de 1e moose toch iemand die hard Hey moosie schalt

Omar rijdt ons als een ervaren chauffeur en gids – met 1 hand aan het stuur – over een hobbelige gravel road van bijna 150 km lang, door naaldbossen en veelkleurige toendra's, over kale bergen, passen en rivieren en langs diepe afgronden. We genieten van overweldigende uitzichten op Mount Denali, 6.194 meter hoog, en het met gletsjers bedekte bergmassief. Maar ook van de vele kleuren van bergen en rotsen, in groen, blauw, grijs, oranje, rood en paars. We maken stops voor sightseeing en het spotten van dieren. Vandaag worden we echt verwend: we zien 5 beren, mooses (elanden), kariboe's (rendieren) en herten. Sommige met gigantische geweien. Een beer, een moose en 3 kariboe's versperren ons de weg. Om 18.15 uur eindigt Omar de bustour met de onsamenhangende slogans die hij bij elke stop gebruikte: Thank you for using your safety belts. Thank you for using the bus. Never feed or approach wildlife!  

Wat een indrukken en wat een fantastisch landschap! We waren vandaag echt geluksvogels: het was prachtig, zonnig weer en we zagen bovengemiddeld veel wildlife. Volgens onze chauffeur behoorden wij vandaag ook nog eens tot de lucky 10% to see Mount Denali in a clear sky. Vol van beren en mooses lopen we vanaf het park terug naar het dorp. Daar kopen we eerst een fotoreader voor Fen. Bij Salmon Bake smaakt het eten na zo'n prachtdag nog lekkerder. Morgen trekken we verder!

 

Trackback van jouw site.

Reacties (5)

  • Chera

    |

    Nice!

    Reply

  • krekel

    |

    Leuk Fen! Nog last van de kies?

    Reply

    • Fennieke

      |

      Het Chinese mannetje heeft hem zo vakkundig geveild, dat het nog een soort halve kies is nu. Alleen aan de binnenkant is hij nog net zo lang (of hoog). Eerste dagen at ik alleen maar rechts, maar nu let ik er niet meer op. Maar of de kies het 5 maanden uithoudt? Aan de buitenkant zit dus alleen nog een (half afgeveilde) vulling.

      Reply

  • SvR

    |

    Beelden woorden, dus meegenieten van Vathorst.
    Simone

    Reply

  • Sarah

    |

    Wow guys, wat een gave foto’s: al die prachtige dieren. Dat belooft wat voor de rest van de reis… Het is weer heel fijn lezen, Fennetje!

    Reply

Laat een reactie achter

Blijf op de hoogte

Vul hier je naam en e-mailadres in.
Je krijgt dan een mailtje als we nieuws hebben!

Loading