Dag 1 & 2: enkele reis Alaska!
Het waren hectische maanden: de afgelopen tijd stond in het teken van onze reis van 5 maanden door Noord- en Zuid-Amerika. Hard werken om met een goed gevoel af te sluiten, voorbereiden van onze reis, netjes achterlaten van ons huis voor Tom, afscheidsbezoeken aan vrienden en familie, maken van een website en regelen van een goed huis voor onze trouwe, puberende viervoeter. Die had al lang door dat er iets te gebeuren stond, omdat Fen al wekenlang aan het opruimen was. Dat uitte zich in onregelmatige stoelgang en onrustig en overdreven aanhankelijk gedrag.
We gaan 3 maanden op reis, kondigden we in februari aan. Maar naarmate de tijd vorderde en we onze reis met vrienden bespraken, telde JW daar steeds wat weken bij op. Om de Pan-American Highway – 28.000 km van de noordelijkste punt in Alaska tot de zuidelijkste punt in Chili – te bereizen in een aanvaardbaar tempo, heb je in feite ook meer tijd nodig. Toen de periode eenmaal vaststond, beseften we ons steeds meer dat 5 maanden echt lang is, en we huis en haard zo maar achterlaten. Bovendien wilden we (Fen) naast alle voorbereidingen ook nog wat van de nachtelijke Olympische spelen zien. Dat alles zorgde voor een behoorlijk ongezond ritme met middelmatige nachtrust.
Uiteraard kwam alles goed: donderdagochtend 25 augustus worden we om half 7 opgehaald door moeder Boukje, broer Roel en nichtje Hanne. JW had gezorgd voor de reiskaders: een aantal weken Alaska, met een camper door Canada, dan afzakken naar Seattle en Yellowstone, en via de kust naar San Francisco. Het 2e deel starten we in Quito in Equador, en via de Galapagos Eilanden zakken we af naar Peru, Bolivia en Chili. JW's verjaardag vieren we met Kees, Marianne, Petra en Ronald in Santiago de Chile, en oudjaar in Valparaiso aan de kust!
Op Schiphol zorgt alleen de 0 (of was het nou een O) in het paspoort en de ESTA-verklaring van JW voor wat consternatie bij de incheckbalie. Maar om kwart over 10 vliegen we goedgemutst naar Frankfurt. Als we ons daar na een half uur vertraging bij de gate melden, blijken ruim 300 mensen hun reisdoel en whereabouts 1 voor 1 bij de balie te moeten opgeven en dat is schier onmogelijk in 20 minuten. Zo staan wij in de rij achter 3 gepensioneerde mannen met hengels die het adres van hun hotel niet weten, een Crocodile Dundee met onduidelijke reisplannen en gezinnen met jengelende kinderen, buggy's en oneindig veel tassen. Het is kortom nogal een georganiseerde chaos, want ook het grondpersoneel van Condor weet het even niet en stemt de bestemming van elke passagier met elkaar af.
Als iedereen eindelijk aan boord is vertrekken we ruim 2 uur te laat naar Anchorage. Het is een taaie vlucht: 10 uur vliegen met weinig beenruimte en alleen hazenslaapjes. Om 1.00 uur 's nachts zijn we in Alaska, na 16 uur reizen. Het is hier 10 uur vroeger en eigenlijk willen we in onze B&B het liefst direct gaan slapen (om half 5 's middags). Maar we vermannen ons en zo doen we toch nog een wandelrondje Anchorage. Bij de Alaska Railway Station vlakbij bekijken we alvast waar onze trein naar Denali overmorgen vertrekt. Als we een local vragen naar de ticketverkoop, vertelt hij dat dat hier nogal weird gaat. What else is weird?, vraagt JW monter. Lots of things, antwoordt de man lachend.
We eindigen bij Haute Quarter Grill op 4th Avenue. I love your earrings!, introduceert de bevallige serveerster zich. De ravioli en seafood pasta smaken heerlijk. Maar verder heeft Anchorage de reiziger niet veel te bieden, lezen we in ons gidsje. Om 9 uur plaatselijke tijd vallen we in een diepe slaap, met elk uur de toeter van de Alaska Train onder ons raam. We waren vandaag zo'n 26 uur op!
Als we vrijdagochtend wakker worden is het bewolkt. Onze host serveert een topontbijt en we krijgen gezelschap van 3 Amerikanen uit North Carolina. Over Trump, Obama en Sarah Palin laten ze zich niet uit, ook niet als JW een hengeltje uitgooit over de positieve manier waarop we in Europa tegen Obama aankijken. Andy is wel een lookalike van Bush jr., maar de 3 lijken ons toch enigszins zwevende kiezers.
Bij de Railway Station kopen we eerst onze treintickets voor morgen. In Anchorage lopen ze 10 uur achter, maar in feite nog veel meer. De winkels in het centrum zijn ouderwets en kneuterig en in de vele giftshops vind je vooral beren op alle soorten artikelen, onelegante visbroeken en recht-toe-recht-aan outdoor kleding. JW koopt een regenjack dat de keuring wel kan doorstaan. Op 9th Avenue bezoeken we een 24/7 dentist. Fens kies is namelijk afgebroken bij ons 1e ontbijt, precies bij een vulling. Eerst moet zij 5 formulieren invullen met vragen als:
- Do you have any specific fears or concerns regarding dentistry?
- Based on your personality, which appointment attributes are most important to you: efficient, short and optimal / relaxed, slow & pampering / thorough / comfortable / new technology?
- During your appointment, do you prefer chat & visit with staff or peace & quiet?
Je mag ook kiezen of je een kussen wilt, maar een donkere zonnebril op je neus is standard procedure. De Chinese tandarts doet eerst een X-ray van 115 dollar. Daarna veilt hij Fens tand vakkundig. Hij wil eigenlijk een kroon zetten, maar zo'n meerdaagse actie laat ons reisschema niet toe. Hopelijk houdt de vulling het de komende maanden!
In het Anchorage Museum of History and Art lunchen we en bekijken de historie van Alaska. Grote thema's zijn de oorspronkelijke bewoners (die eigenlijk niet kunnen civiliseren: hun levensinstelling is alleen om te overleven in dit weidse land) en de opwarming van de Arctic. Die gaat 2 keer zo snel als gedacht en vormt een groot gevaar voor Noord-Amerika en de gehuchten aan zee. Ook de ijsberen trekken meer het land in, omdat hun leefgebied wordt bedreigd door de opwarming van de aarde. Terug in ons hotel doen we een power nap. We eten pizza uit een steenoven bij het populaire Glacier Brewhouse met ook een eigen brouwerij, waar heel Anchorage zich heeft verzameld. Daarna naar bed, want morgen gaat de wekker om 6 uur.
Trackback van jouw site.
Chera
| #
Het leest heerlijk!
Reply