Dag 29 & 30: leguanen, haaien & bye bye Bahama’s
Vrijdag blijkt zo maar de mooiste dag van onze trip van 4 weken Amerika en de Bahama's te worden. De apotheose dus… De wekker gaat om kwart voor 7. Gelukkig kunnen we douchen. Gisteravond hadden we namelijk geen water. Fen was rond middernacht nog naar de receptie geweest (JW lag al op 1 oor). Daar bleek de plaatselijke aannemer de waterleiding van het hele resort te hebben onklaar gemaakt.
Om iets voor 8'en worden we opgehaald door het busje van Island World. Ook op de Bahama's maken ze gebruik van overzichtelijke deelnemerslijsten met daarop aantal, hotel, tijdstip en soort boot. Ze zijn hier dus niet van gisteren. Maar onze chauffeur heeft het er al met al behoorlijk moeilijk mee. Bij ons hotel mist hij nog mensen – of toch weer niet. Hij rijdt nog een keer naar de receptie en bij elke stop is er wel wat. Het is een wonder dat wij uiteindelijk toch keurig op tijd bij de haven zijn. Maar waarschijnlijk gaat het hier elke dag zo, dus dan loop je gewoon op schema. Er is ook een groep powerboat én niet-powerboat. Dat gaat van hetzelfde laken een pak: we eindigen allemaal op 1 van de 2 powerboats.
Met de opzwepende klanken van Who let the dog out varen we de Tongue Of The Ocean op. Een powerboat danst en stuitert over het water. Hij heeft namelijk nauwelijks diepgang. Zo beleven wij 1½ uur lang als een Efteling-ervaring. Bij Exuma Islands, een langgerekte strook van vooral onbewoonde eilandjes, racen we een hoek om, varen uit en belanden middenin een azuurblauwe baai! Sean, kapitein, en Tyson, manusje-van-alles, leiden de boot naar een verlaten, wit strand. Daar staat een grote roedel iguana's, ofwel leguanen, ons al op te wachten. JW duikt het water in, Fen kiest het voordek, met camera. De dieren houden van rode druiven. Wat een paradijs! Als we doorvaren, springt een dolfijn een gat in de wolkeloze blauwe hemel.
Bij Saddleback Cay worden we verwelkomd door een groep haaien. Voorzichtig van de boot af dus, want ze zwemmen om de boot en naast de steiger. Tyson en Sean voeren de dieren vis, terwijl wij toekijken, in de hoop dat ze op deze plek blijven en niet in de baai waar wij gaan zwemmen. Uit die baai komt een klein bootje varen met een grote zwemband erachter. De ouders trekken hun 2 kinderen voort, totdat er eentje van de band valt. Rustig varen zij terug om het kind op te pikken. Tyson raakt in paniek en maant de ouders tot spoed. Een beetje dom, zou Maxima zeggen. De lust om te zwemmen is me enigszins vergaan intussen, mompelt JW.
Op het eiland staan een paar houten hutten en een blanke Bahamaan heeft fruit, fris en cocktails bereid. Aan de andere kant ligt een idyllische baai, waar we samen zwemmen en zonnen. Het water is ondiep en kraakhelder, geen haaien te zien! Om 12 uur sharp boarden we weer en iets verderop mogen we snorkelen. We worden gewaarschuwd voor barracuda's, zien paarse, azuurblauwe en gele vissen, prachtig koraal, sponzen en een adelaar die toekijkt vanaf een rots. Op een smalle, lange zandbank mogen we van boord en maken foto's van zeesterren, spierwit zand en helder water. JW legt Fen vast met een tropische verrassing met blauwe zonnebril. Mooie man, Tyson! Om 2 uur zijn we terug op ons haaieneiland. Daar staat een lunchbuffet klaar onder een palmendak. Met nog een cocktail zakken we af naar het strand en genieten van de laatste uren van onze vakantie. Gisteren waren we op Paradise Island, maar dit is het echte paradijs…. Exuma's on a boat.
Als we terugvaren, doen 2 Argentijnse mannen een Di Caprio-act: ze gaan voorop de boot staan, met 70 km per uur en een wilde zee. Engels verstaan ze niet. De een klopt uitgebreid zijn handdoek uit, met een zanddouche tot gevolg. Daarna vouwt hij zijn zwembroek en spulletjes 1 voor 1 keurig op. Hij scheert ook zijn hoofd, benen en de rest, constateren wij. Misschien heeft ie al een zonnesteek met die kale knikker van 'm, mompelt JW. Vroeg in de avond worden we afgezet bij ons hotel. Op New Providence wonen de meeste mensen: 225.000 van de in totaal 360.0000 Bahamanen. Maar in oppervlakte zijn de Grand Bahama's, Andros en de Abaco Islands een stuk groter.
Na het inpakken van onze tassen eten we op een gezellig terras vlakbij. Vandaag was absoluut de mooiste dag van 28 dagen Amerika en Bahama's! Ook deze reis was weer een geweldige en totale ervaring: een combinatie van reizen, muziek, cultuur, natuur en strand in zo'n 5.700 kilometers. In onze 3 Amerika-reizen bezochten we alle zuidelijke staten. Het is een voorrecht dat we al die 12 staten, met hun eigen trots, geschiedenis, landschappen, klimaat, politieke voorkeuren, muziek en sfeer mochten ervaren. Amerika zit in ons hart!
Zaterdagochtend hebben we ruim tijd om ons klaar te maken voor vertrek. JW haalt koffie, we maken wat laatste foto's en checken uit. Van ons hotel krijgen we 100 dollar terug voor de kapotte waterleiding gisteravond. De cirkel is rond: de Miami lobster in 1 keer terugverdiend! We delen een taxi naar Nassau Airport met 2 oudjes uit Atlanta. De vrouw van 83 heeft voor 1 week zo veel meer bagage bij zich dan Fen, dat het wieltje van haar koffer het bij het uitstappen begeeft. JW op zijn beurt verheugt zich erop dat hij straks weer thuis is. Dan kan ik lekker de strijk doen op de Caribische tonen van Grote wasjes, kleine wasjes…
Van Nassau naar een besneeuwd New York vliegen we in 2½ uur, naar Amsterdam is het dan nog ruim 7 uur. Zondagochtend komen we met trein en taxi thuis. Daar staat onze vakantie-oppas Tineke verrassend met Saartje voor de deur. Nu 7 maanden oud, al weer een stuk groter, uitgelaten en blij om ons te zien. Heerlijk dat we haar vandaag niet zelf in Assen hoefden op te halen.
Al weer een fantastische en onvergetelijke reis!
Trackback van jouw site.