Dag 24: Palm Beach & Fort Lauderdale
Gisteren was het noodweer, zondag schijnt de zon al weer volop. JW heeft zijn wekker op half 9 gezet (het was laat gisteravond). Dan is namelijk het 1efluitsignaal van FC Utrecht-Feyenoord. Hij zegt zelf dat hij gewoon op tijd wil ontbijten. Het ontbijt in ons hotel Hampton Inn in Palm Beach Gardens is top en we relaxen we in de Italiaanse tuin met FC Utrecht op de iPad. JW is blij met de 0-0! Ons hotel blijkt onderdeel van Hilton te zijn. Geen omvallende bedden dus en ook geen andere klachten.
Ook Palm Beach blijkt een plek voor de puissant rijken. Hier komen de Kennedy's, Rockefellers en Trumps vakantie vieren. Aan (al weer) Ocean Boulevard is het grootste deel van het strand privé-eigendom. We rijden langs afgeschermde resorts, vaak in Spaanse stijl, en vangen af en toe een glimp op van de rijkdom achter de hekken. Als toerist kom je hier niet bij het strand: alle zijstraten lopen dood bij 1 of 2 villa’s en op elke hoek lezen we: No parking at any time!Tuinmannen verdienen hier een goede boterham. Zij hebben fulltime werk aan het onberispelijk recht, rond en artistiek vormgeven van ontelbare perken, heggen en bomen.
In een wijk ernaast staan villa's met minder hectares aan lanen die gewoon op de boulevard uitkomen. De iets mindere goden leveren dus direct privacy in en dat is toch een beetje behelpen. Fen vraagt zich af of je niet eenzaam wordt als je de hele dag op je afgesloten landgoed zit. Het zijn natuurlijk wel gewoon bijhuizen voor de rijken. Zij komen en gaan, antwoordt JW gevat. De crisis heeft hier misschien ook weinig invloed gehad. Als gearriveerde Amerikaan verkoop je dan eerst je huis in Malibu of de Cote d'Azur. In Palm Beach Gardens wonen meer de gewone mensen, aldus ons boekje, net als wij! Wel lief dat JW speciaal voor Fen deze route langs de kust inlaste. Maar hij heeft zelf ook nog snode plannen vlakbij. Dat heeft met sport te maken.
Aan de zuidkant vinden we eindelijk een openbaar strand, zonder terras helaas. Bij de plaatselijke supermarkt halen we fris en snacks. Voor de parkeermeter hebben we 20 minuten en wat hulp van een paar stokoude toeristen nodig, die eigenlijk ook geen idee hebben hoe het apparaat werkt. Even later zit JW met grote fles Dutch chocolate milk op een geel lakentje op het strand van Palm Beach. De golven zijn hoog en marine life is dangerous, lezen we op het bord bij de ingang. Als we te ver uit de kust gaan, kan dit leiden tot serious injury and death. Je hoort wel eens wat over mensen en haaien, maar niet in Florida toch? We zwemmen toch maar niet te ver, verbranden en genieten van het nietsdoen! Als een badgast zich niet houdt aan de 15 geboden, klinkt overigens het fluitje van een lifeguard. Je mag hier zelfs geen alcohol drinken.
Aan het eind van de middag rijden we alsnog naar Fort Lauderdale. Aftakkingen van de New River vormen een grote waterweg naar zee. Daaraan liggen vele huizen met jacht in de tuin. In het donker met alle lichtjes zijn de eilanden een plaatje! Er liggen wel veel boten te koop, misschien toch door de crisis. We parkeren aan het eind van Las Olas Boulevard, de hoofdstraat met veel frutselwinkeltjes, bars en restaurants, die uitkomt bij het strand. Vanaf daar lopen we downtown en eten bij een culinaire Italiaan. Als we teruglopen zien we een opgeschoten, gewonde jongen naast zijn gecrashte motor. Politieauto, brandweer én ambulance voelen hem aan de tand. Hopelijk is hij verzekerd. Terug in ons hotel draait JW nog een laatste wasje. Als hij straks thuis maar geen huismus wordt.
Trackback van jouw site.