Dag 19: Homestead & The Keys
Dinsdag 24 februari doen we The Keys in 1 dag. Vanaf Homestead is dit een route van 400 km via bruggen en koraaleilandjes met als eindpunt Key West, de zuidelijkste plek van Amerika. Omdat we ook willen sightsee-en, staan we vroeg op. Na de kwestie van het ingezakte bed hebben we vanochtend last van te veel gasten in een te kleine ontbijtruimte. En een Chinese dikkerd kaapt het laatste yoghurtje voor Fens neus weg.
In Key Largo maken we dat goed op een zonnig terras. Een blij Italiaans stel naast ons, dat we op de foto zetten, weet niets van de lastige voetbalsupporters in Rome en de ruzie met Nederland. Ze zijn al een maand in Amerika en vooral erg verliefd. JW vindt ze wel een typisch voorbeeld van oudere Don Juan met jong kippetje. Bij het Visitor Center krijgen we uitleg van een grote zwarte Amerikaan, die precies weet hoe hij Scheveningen moet uitspreken. Gillend van de lach legt hij met een onsamenhangend verhaal aan een andere toerist uit dat dat komt door WWII. Intussen kalkt hij in 2 minuten alle places of interest in de Keys voor ons op een road map.
In een Caribisch wijkje met kleurige vakantiehuisjes stoppen we voor koffie. Behalve een klussende lookalike van Howard Komproe is het hier verlaten. Wij mogen even op de steiger kijken, waar 2 pelikanen op een paal zitten te dutten. Als JW zich achter het bord No trespassing begeeft, gaan ze ervandoor richting Golf van Mexico. Af en toe duikt de mist op bij de eilanden, maar de zon komt er elke keer weer prachtig doorheen. Op gele borden worden we gewaarschuwd voor overstekende dieren: alligators crossing, panthers crossing en deers crossing. Na de 7 Mile Bridge stoppen we bij het Bahia Honda State Park. Dit beslaat een heel eiland: je kunt er vissen, picknicken en zwemmen. Het strand is het mooiste van de Keys, volgens ons boekje. We lopen een oude brug op, die in 1972 is ingestort en nu nog een bezienswaardigheid is.
Op het zuidelijkste eiland Key West vertrekt net een cruiseschip met veel hoorngeschal. Aan de kade zitten 2 vissers en 2 pelikanen. De oude pelikaan wacht geduldig tot de visser beet heeft en ze de vis kan afpakken. Via Front Street lopen we het stadje in langs het huis van Ernest Hemingway, waar het volstaat met toeristen. Voor 13 dollar mag je achter elkaar aan schuifelen in het huis waar hij 10 jaar woonde en schreef. We lopen door. Wel jammer dat we de nazaten van de 6-tenige kat van de beroemde schrijver niet in het echt kunnen zien rondlopen.
Om 3 uur is het tijd voor een panini op een veranda van een gezellige huiskamer. Met een sangria toosten we op Gert Jans verjaardag! We slenteren langs winkeltjes en Sloppy Joe, Hemingway's favoriete bar. Hey Giants!, roept een oude Amerikaan met hoed vanaf een terras naar JW met Giants-pet. Zo kan JW even met een gelijkgestemde sparren over honkbal, San Francisco en de kansen in 2016.
Op een strandje aan de zuidkant genieten we na. Op de terugweg gaat de zon in onze spiegel onder.
Bij Robbie’s op Islamorada eten we bij een groot haardvuur. De Keys zijn prachtig en elk eiland heeft zijn eigen sfeer. Maar toeristisch is het hier wel. We merken ook dat we verwend zijn door onze reis naar Nieuw-Zeeland. Daar kan tot nu toe geen andere plek aan tippen!
Trackback van jouw site.