Dag 6: Memphis & Clarksdale (“I have a dream”)

Voordat we verder naar het zuiden afzakken, bezoeken we het National Civil Rights Museum. Memphis heeft namelijk ook een imponerende geschiedenis van civil rights én Martin Luther King werd er in 1968 doodgeschoten. 

Zwarte mensen in Amerika are still marching the same long march, dealing with the same core issues, aldus de openingstekst van het museum. In 1619 brengen Nederlandse kooplui de 1e Afrikanen naar Virginia. In 1641 wordt slavernij legaal: er is namelijk grote vraag naar arbeiders in de tabaks- en katoenindustrie. In 1860 zijn er hier 4 miljoen slaven! De noordelijke staten van Amerika schaffen de slavernij in 1776 af. Maar ze houden zich ook stil als het zuiden zich daar niets van aantrekt: ze hebben te veel economisch voordeel bij handhaving van de situatie.

In 1860 wordt Abraham Lincoln president en scheiden de zuidelijke staten zich af. Na de Civil War krijgen zwarten bij wet gelijke rechten: all men are created equal! Maar blanken en zwarten worden gescheiden in leefomgeving, scholen, winkels en bussen (John Crow-wetten). Idee was dat beiden zo het best tot hun recht komen. In de praktijk werkt die racial segregation anders uit. In het zuiden uit de onvrede zich in de Ku Klux Klan. Zwarten worden mishandeld of gedood als ze onbeleefd zijn tegen blanken. Zo is de moord op 3 jongens in 1964 (de Freedom Summer Murders) verfilmd in Mississippi burning.

Zelfs John F. Kennedy wil zijn handen niet branden aan een harde aanpak. Zwarten verenigen zich in de Civil Rights Movement. I'm sick and tired of going to the funerals of black men who have been murdered by white men, zegt een activist op de begrafenis van James Chaney. Martin Luther King krijgt politieke invloed, bijvoorbeeld bij president Lyndon B. Johnson. Maar de blanke gemeenschap verzet zich en King krijgt doodsbedreigingen. Op 3 april 1968 is hij in Memphis om te speechen: I just wanna do God's will. He's allowed me to go to the mountain top – and I've seen the Promised Land. I may not get there with you… But we and the people will get to the Promised Land! De volgende avond wordt hij doodgeschoten voor zijn hotelkamer in Lorraine Motel in Memphis. Die kamer 306 is nu onderdeel van het museum. 

Aan de overkant, in het pand waaruit King is beschoten, wordt het verhaal verteld van moordenaar James Earl Ray. Hij kreeg 99 jaar cel. Wat een indrukwekkend museum over de hardnekkige strijd tussen blank en zwart. In de zon lopen we terug, drinken een koffie zittend op de stoep van Beale Street en praten na. Amerika zegt zich wereldwijd sterk te maken voor mensenrechten. Maar Rusland gebruikte in de Koude Oorlog de Amerikaanse strijd tussen blank en zwart als tegenargument. Amerika protesteerde in 2014 mee tegen de behandeling van homo's in Sotsji en Rusland. Maar ook scholen in de zuidelijke staten Utah (Olympische Spelen van 2002), Arizona, Texas, Louisiana en Mississippi mogen niet op een positieve manier over homofilie praten. Onlangs bekritiseerden 2 hoogleraren van Yale University de hypocrisie van Amerika over de Russische antihomowetten. 

Met ons hoofd vol vertrekken we uit Memphis. Over Legendary Blues Highway 61 rijden we naar het zuiden. In de ban van de soulklanken van Booker T. (Green onion) en Rufus Thomas (Walking the dog!) neemt JW een verkeerde afslag. Hij dacht rechtsaf op de Blues Route uit te komen. In plaats daarvan belanden we bij een kitscherig sprookjeskasteel dat dienst doet als casino.

Om 6 uur zijn we bij ons hotel in blues stad Clarksdale. De eigenaar legt ons de kortste route naar het bruisende stadscentrum uit. In het donker lopen we illegaal over een brede spoorlijn, kruipen onder een goederentrein door en komen over verlaten weggetjes met vervallen huizen en begraafplaatsen in een spookbuurt terecht. Dankzij de uitleg van een hangjongere met draaiogen vinden we alsnog de bewoonde wereld en de hippe Ground Zero Blues Club. Daar speelt een blanke blues band. De stevige zangeres tevens pianiste doet JW vooral denken aan Animal, drummer van de Muppet Show. Haar armen wapperen als ze op de piano timmert. Intussen genieten wij van een catfish en hamburger met frites.

Naast ons blijkt het Amerikaanse stel te zitten dat gisteren in Memphis een legendarische foto van ons maakte met Elvis' microfoon. Zij vertellen dat Morgan Freeman de eigenaar van de club is. Die kocht hij samen met zijn advocaat. Dat werd een close friend toen hij Morgan had geholpen zonder al te hoge kosten van zijn vrouw te scheiden. Zo konden zij beiden deze leuke investering doen.

De terugweg is een makkie nu we de route weten. Al weer een prachtdag!

Trackback van jouw site.

Laat een reactie achter

Blijf op de hoogte

Vul hier je naam en e-mailadres in.
Je krijgt dan een mailtje als we nieuws hebben!

Loading