Dag 4: van Nashville naar Memphis
Gisteren noemde Fen de famous RCA Studio B per ongeluk Studio 5. Maar het was al laat en dan gaat het om de hoofdlijnen en niet om details. Op het dakterras van onze favoriete kroeg Tootsie's blijken Willie Nelson, Kris Kristofferson en Waylon Jennings de sterren van de hemel (of de pannen van het dak) te hebben gespeeld. Waylon Jennings lijkt als 2 druppels water op onze Waylon. In het museum dachten we hem gisteren op een groot doek te zien hangen, compleet met zwarte feather hoed en 3-daags-baardje. Maar het was de Amerikaanse Waylon, die volgens de overlevering in Tootsie's ook famously drunk werd. Zo ver heeft onze Waylon het in Nashville nog niet geschopt.
Amerika is in de ban van het weer. Vanochtend bij het ontbijt is het barre weer in Boston hot news. Andere gasten spreken angstig over eigen ervaringen met insneeuwen. Lichtelijk overdreven, al zagen we op het vliegveld van Chicago wel hoe sneeuw je vlucht kan verstoren. Ook onderweg naar het zuiden voelen we de kou. Eergisteren in Nashville liepen we nog in de zon met 18 graden, nu daalt het kwik naar 3 graden. Maar in Memphis hebben ze vast Elvis-(imitatie-)bontjassen te koop. De radio gaat over van country, blue grass, honky-tonk en rockabilly naar rock and roll en blues. JW is bezig aan zijn 3e zak drop en we moeten nog 60 mijl naar Memphis.
Het huis van Elvis is een must see als je in Memphis bent en het ligt gewoon aan de weg. Wel met eigen naam (Elvis Presley Boulevard) en een flinke oprijlaan. Op Graceland kun je kiezen uit 5 soorten tours, zelfs met een vliegtuig. Wij kiezen de Platinum Tour en met leen-iPad en gratis busje steken we de weg over naar de bezienswaardigheden. Elvis had 14 tv's, een mediakamer met 3 tv’s, een relaxkamer, galerij, jungle room, 13,8 acres grond, een racquetball hal, stables, zwembad en overdenkingstuin. Elvis kocht het huis op zijn 22e en woonde er tot zijn dood in 1977. Hij was toen 42. Colonel Thomas Parker, zijn Nederlandse manager, heette in het echt Dries van Kuijk. Als illegale in Amerika begon hij zijn carrière met het managen van circussen. Waarschijnlijk was hij degene die namens Elvis de 50% van de rechten van Dolly Parton eiste voor haar liedje I Will always love you.
Over Elvis’ ex-vrouw Priscilla, zijn aftakeling en dood wordt niet gerept. Graceland schept een beeld van Elvis als een onaantastbaar idool zonder fouten die genereus geld schonk aan vrienden en liefdadigheid. In zijn wagenpark staan cadillacs die hij paars of roze liet verven (voor zijn moeder) of liet voorzien van een gouden dak, een James Bond-achtige bolide en allerlei handzame karretjes voor in de tuin. Hij kocht 1 van de 1e mobiele telefoons in een grote koffer omdat James Bond die ook had, en 2 vliegtuigen. Uiteindelijk stierf hij aan medicijnen en een ongezond leven. Na een noodzakelijk bezoek aan 6 winkels met merchandising (de uitgang van elke attractie is een winkel) verlaten wij Graceland keurig met 3 ansichtkaarten en 2 sleutelhangers.
Vanaf ons hotel aan Mississippi River lopen we naar Beale Street voor een night out. Walking in Memphis! Beale Street heeft net zo veel rode lichten als de Wallen, maar het is de hipste straat van Memphis met restaurants, nachtclubs, bars, winkels en standbeelden. Van Elvis, maar ook van W.C. Handy (Father of the blues). We eten in B.B. King's Blues Club. Het is er lekker warm en we mogen zitten aan een tafeltje naast het podium. B.B. is al ver in de 80, maar zijn B.B. King's Blues Club All Star Band swingt de pan uit met een mengeling van blues, soul en jazz:
B.B. King's Jazz Club Live (Sir Duke)
NorthSea Jazz naast ons tafeltje, we want more!
Trackback van jouw site.