Dag 2: Nashville music!
Zaterdag zijn we vroeg wakker en vertrekken met stralend weer naar het centrum van Nashville. Die stad moet het hebben van de muziek: country dus. Bij de Country Music Hall Of Fame staat al een minibusje klaar voor een Platinum Tour. We doen die samen met een drukke Amerikaanse familie, aangevoerd door een krasse oma met futuristische scootmobiel. Zij confisqueren de 1e rijen van de bus en claimen ook de tour guide. Deze Randy Allen blijkt een jonge veelbelovende zanger en liedjesschrijver. Hij was 2e bij het lokale Idols en is nu regelmatig zelf op de lokale tv te zien (Nashville Daily).
Get your motor running on this musical tour of the South, from Nashville to New Orleans, where country, rock and roll, blues and jazz were all born within 500 miles of each other (Lonely Planet)
In RCA Studio B stonden legendarische zangers: Elvis Presley nam er maar liefst 200 nummers op, maar ook Dolly Parton, de Everly Brothers en Johnny Cash. Daar zijn ze in Nashville heel trots op. Randy is weer trots dat hij zo veel inside information heeft. Zo nam Elvis Presley zijn nummer Are you lonesome tonight in het donker op in 1 take. Aan het eind stootte hij zijn hoofd tegen de microfoon: dat was zo authentiek dat die tik aan het eind van het nummer in de originele uitvoering is blijven staan. Dolly Parton schreef het nummer I will always love you niet voor een geliefde, maar voor haar zangpartner Porter Wagoner die haar ontdekte. Elvis wilde dat nummer later ook opnemen, maar eiste 50% van de rechten. Dolly is niet van gisteren en dus kon Elvis naar het nummer fluiten. Jim Ed Brown, een beroemdheid hier, schreef zijn beste songs nadat zijn vrouw hem had verteld dat ze bij hem wegging. Daar is hij haar nog altijd dankbaar voor.
We verkennen de stad met eindeloze muziekwinkels, kroegen en live optredens: soms zelfs 3 tegelijk in 1 kroeg. Langs Cumberland River ligt een American football stadion en State Capitol. Dit gebouw is 150 jaar oud en hier een culturele attractie. Op het dakterras van Tootsie’s lunchen we. In Honkie Tonk Central drinken we bier en genieten van een swingende rockformatie à la Garth Brooks. Terug in de Music Hall bekijken we de geschiedenis van de country. Aangezien Fen het uitgebreide verslag daarvan met 1 druk op de knop had weggegooid, volstaan wij hier met de mededeling dat die geschiedenis veel langer is dan wij als country-leken denken. Van fiddlers en banjo's bestaan al vrolijke en pretentieloze opnames uit 1923 met dansende mensen, honden en kippen. Met de Nashville Sound volgden de orkesten en achtergrondkoortjes. De hard country is een reactie op al die zoetsappige muziek die niet real life is. Zo zingt Alan Jackson, dit jaar 25 jaar in het vak (wie kent hem niet), nu zelfs over 9/11. Where were you when the world stopped turning on that September day…
In dit museum vliegt de tijd en zo moeten we razendsnel door naar het wereldberoemde Grand Ole Opry House voor een country night die live wordt opgenomen. Wij zitten in de nok tussen de dikke, kilodozen popcorn etende Amerikanen. Opry House heeft daarvoor speciale banken zonder leuningen: zo kan elke bezoeker in 1 of 1,5 zitplaats genieten van zijn favoriete muziek. Tussen de optredens door worden we getrakteerd op live reclames en een ware Kleenex Tissue Toss. You're always a winner when you shop Dollar General! Wij zijn vooral gecharmeerd van Mike Snider, Bobby Osborne en de Opry Square Dancers (country fiddlers met hele vlugge vingers): Swingen in Opry House!
Jim Ed Brown mag er ook wezen met zijn country-vertolking van André van Duins klassieker Bim Bam (Hoor de klokken weer eens luiden, oh wat gaan ze weer tekeer. 't Zijn de klokken van het zuiden, en van onze lieve heer.) Moe en uitgelaten van zo veel vrolijk vermaak rollen wij thuis ons bed in.
Trackback van jouw site.