Dag 20: Milford Road & Milford Sound
Na een korte nacht schijnt de zon in Te Anau. JW gaat eerst even gedag zeggen bij de receptie. Hij boekt direct een boottocht door Milford Sound. Zo vertrekken we iets na 10 uur over een scenic route van 118 km naar de mooiste fjord van NZ. Te Anau is de poort tot Fiordland National Park, het grootste natuurreservaat van NZ dat het hele zuidwesten van het zuidereiland (12.500 km2) beslaat, met 14 fjorden en bergen tot 2.700 meter hoog. De Mitre Peak is niet de hoogste maar wel bijzonder: hij rijst 1.692 meter op uit het water.
De fjorden ontstonden in de ijstijd: het ijs sleet u-vormige dalen in de grond uit. Nadat het ijs zich terugtrok, drong de zee de dalen in. Met deze basisles aardrijkskunde rijden we over Milford Road langs Lake Te Anau en prachtige spots. We hebben haast: om half 1 vertrekt onze boot. Nadat 300 schapen ons de weg versperren, klimt de weg omhoog tot Homer Tunnel op 900 meter hoogte. Er is geen licht in deze tunnel met 1 rijbaan die dwars door een rotswand gaat én lekt. Je zou er claustrofobisch van worden. Terwijl wij voor de tunnel op onze beurt wachten, landt een stel Kea’s (groene papegaaien) op onze Tilda (Japans automerk). Volgens onze reisgids zijn veel auto’s overigens in de prullenbak van de designers terechtgekomen. Ze bedoelen eigenlijk dat in NZ veel onooglijke, in Europa afgekeurde Aziatische auto’s rondrijden. Daar is Fen het mee eens. JW is wel in zijn element met onze witte kanjer.
Na de tunnel dalen we af tot zeeniveau met haarspeldbochten en spectaculaire uitzichten op de fjorden. Vanuit een kleine haven met 1 hotel, café, parkeerplaats en visitor center beginnen we onze boottocht over Milford Sound. Reder Go Orange heeft gezorgd voor koffie, toepasselijke carrot cake en niet al te veel passagiers. In 2 uur varen we langs de indrukwekkende Mitre Peak, besneeuwde bergtoppen, begroeide rotswanden, watervallen, zeehonden en grotten, waar dure kreeften rondzwemmen. In Japan leveren die 1.000 dollar per kilo op. Bij terugkomst lunchen we bij Blue Duck Café. En worden aangesproken door een Nederlandse man die NZ doet per fiets. Hij heeft wel wat weg van Catweazle en zo gedraagt hij zich ook. Sommige mensen zijn meer geschikt voor een soloreis. Maar misschien is hij juist toen wereldvreemd geworden.
De Foreshore walk staat als aanrader in ons boekje maar blijkt een wandeling van slechts 2 minuten langs de waterkant met uitzicht op de fjorden. Op de terugweg hebben we tijd voor highlights en wandelingen. Tutoko River ontspringt vanuit Tutoko Mountain: bergen verbinden ons met God en dus staan wij op een spirituele plek. Wel met veel sandflies die ons op alle plekken bijten. Bij The Chasm wandel je naar een door de rivier uitgesleten kloof. Na een rockfall area (waar we niet mogen stoppen) lopen we bij Lake Marian Falls een small tour van 20 minuten naar de cascades: wat een kracht kan water hebben! Bij Pop View zien we de Eglinton River door het dal kronkelen. Maar ook een weard guy in dito auto die zich vervaarlijk dicht rond onze open auto ophoudt. Lake Gunn is een mooie plek om vrij te kamperen zonder toezicht: eigen haardvuurtje, beetje vissen, zwemmen en luieren. De kosten van 6 dollar per nacht kun je in de box bij de grote boom deponeren. Bij Mirror Lakes weerspiegelen de bergen in het kraakheldere meer. Lake Mistletoe tot slot klinkt heel romantisch, maar we besluiten romantisch pizza te eten in Te Anau.
Wie Milford Sound niet heeft gezien, kent de schoonheid van Nieuw-Zeeland maar half. De meeste kiwi’s en toeristen zijn daarvan overtuigd. Wij zijn ook onder de indruk, vooral van de route naar Milford Sound. Die staat voor ons nu op 2, ná de Southern Lakes, en vóór de jan-van-genten op Cape Kidnappers en de ruige West Coast met seals en Pancake Rocks. We hebben dus veel te verwerken hier, zelfs JW’s hoofd zit inmiddels bijna vol.
Trackback van jouw site.