Dag 17: van Greymouth naar Franz Josef

Vandaag vertrekken we om half 10 na een take away ontbijt op onze kamer. Inderdaad ligt ons hotel pal naast de plaatselijke begraafplaats. Alleen een hoge, verhullende muur scheidde ons vannacht van alle doden van Greymouth. Dat is wel een morbide manier van in de natuur verblijven. Fen sliep wel relaxed, JW had een nachtmerrie over ome Lex.

Met zicht op de Southern Alps volgen we de kust naar het zuiden. Lake Mahinapua is een vredige plek met slechts een paar campers en een langgerekte steiger. Het water is rimpelloos en de bergen weerspiegelen in het meer. Het enige opzienbarende zijn de enge slangen in het water (volgens het informatiebord) en een zoenend stel. De kust is verlaten: geen dure villa’s of gezellige terrassen aan zee. Hokitika is een van de weinige plaatsen in de buurt met winkels en souvenir shops. Als je hier veel shopt, kun je daarna goud zoeken in Ross: gewoon rechtdoor over Highway 6. Bij het Visitor Center weten ze precies in welke historic goldfields je het best goud kunt zoeken. Het gouddelversgereedschap krijg je er gratis bij. Met zulke promotieacties heb je nog steeds maar een kans van 0 op 1 miljoen om rijk te worden. Gelukkig kwamen wij niet naar NZ om goud te zoeken. Met 25 graden nestelen wij ons in de zon op het enige terras in de wijde omgeving, in de woonplaats van ome Jaap van Suus.

Bij Lake Ianthe treffen we 1 camper met volle waslijn, een speedbootje met happy couple en een Chinees stel met kids dat nog veel meer foto’s maakt dan Fen. De Chinese pater familias legt zelfs de aankomst van een plantsoenendienstautootje vast. Na Wanganui River, Hari Hari, Purua River en een tropisch palmenbos komen we uit bij Whatarao met zijn imposante bergtoppen met eeuwige sneeuw. Op bordjes zien we reclames voor glacier flights over Franz Josef, Fox en Mount Cook. De zon schijnt, vanmiddag wordt het slechter weer en dus checken we om half 1 in voor een helikoptervlucht over de gletsjers en een snowlanding op Mount Cook! Wachtend op de heli maken we een wandeling door de mini jungle achter de landingsplaats. Bij een hut met legeflessenkerkhof doet JW een blije imitatie van de Ministry of silly walks.

De gespierde exploitant met Friese voorouders vertelt ons dat een snowlanding niet mogelijk is: het weer slaat snel om. Ook Mount Cook is te gevaarlijk, vliegen kan alleen tot de 1e gletsjer. Een beetje spannend is het wel: wie beslist nu of we wel of niet opstijgen? Bij de incheck moesten wij onze namen al op een papiertje schrijven voor een worst case scenario. Maar piloot Max, evenbeeld van Jesse Pinkman uit Breaking Bad, verzekert ons dat het veilig genoeg is voor een korte vlucht. JW mag bij het raampje, Fen arm in arm met de piloot en 2 oudere vrouwtjes op de achterbank. Na een korte veiligheidsinstructie stijgen we op en zweven over de kronkelende Whataroa River de smalle dalen in. Met onder ons grijsblauwe gletsjermeertjes en aan het eind de flanken van de bergen met eeuwige sneeuw, waar we bijna stil hangen. Tussen de wolken zien we nog net de hoogste toppen. Jammer dat we niet all the way kunnen, maar een ongekende ervaring is het toch!

Van onze laatste munten kopen we drank en slaan rechtsaf naar Okarito Lagoon: een aanrader van Doctor Dave in Taupo. JW is verguld dat hij naast een soortgenoot kan parkeren (witte kanjer alias Nissan Tilda). We kiezen een wandeling van 3,5 uur: de Okarito Pack Track, eindigend bij de Three Mile Lagoon en Coastal Route terug. Een paar uur na onze gletsjervlucht wandelen we in de zon door een rain forest tussen palmen en varens. We zijn bevoorrecht! Praten doen we op de steile en energievretende route alleen bergaf. Onze jungleroute eindigt een stuk voor de lagoon, als de hangbrug ernaartoe under construction blijkt te zijn. Het bordje Max load 5 persons blijkt er permanent te hangen. Oversteken met losse constructies en halve bodems is dus niet verstandig. Over het strand lopen we terug langs golven die uiteenspatten op de rotsblokken. Bij de idyllische, houten vakantiehuisjes aan het strand zit je echt in the middle of nowhere: geen winkels, bars, internet, terras of speelplek voor je kinderen. Het is wel een ideale plek om je leven te overdenken. Maar de meeste mensen trekken in NZ liever rond voor de veelzijdige natuur en het avontuur.

Bij Lake Mapurika passeren we het huis van onze gespierde Fries. Kennelijk doet hij zijn woon-werk per heli en zodoende heeft hij een helipark van 3 choppers op zijn oprit. Vroeg in de avond komen we aan in backpackers hotel Chateau Franz in Franz Josef. Fen begint er al aardig aan te wennen. In een Stube in wintersportsfeer eten we en genieten na van de dag. Daar zitten we dan onderaan een gletsjer, in de zomer en tussen de palmen!

Trackback van jouw site.

Laat een reactie achter

Blijf op de hoogte

Vul hier je naam en e-mailadres in.
Je krijgt dan een mailtje als we nieuws hebben!

Loading