Dag 14: van Wellington & Picton naar Nelson (zuidereiland)
Vanmiddag steken we over naar het zuidereiland. Omdat alle winkels hier op zondag ouderwets dicht zijn, doen we rustig aan. Na het inpakken ontbijten we in Arthur’s aan Cuba Street. Als Fen aan de eigenaresse vraagt of zij internet heeft, blijkt dat zij dit eigenlijk niet weet. We krijgen eerst een fout wachtwoord, daarna dat van haarzelf. Schattig. Met de klanken van Neil Young’s Heart of Gold en Supertramp’s School verorberen wij een overheerlijke puddy (broodje baked egg) met koffie en verse jus. Bij de ferry zijn we veel te vroeg, dus loungen we in het café van Interislander. JW raakt aan de praat met 2 Veendammers. Op dek 8 zien we ze weer en zo gaat de oversteek snel. Zij blijkt ook uit Rotterdam te komen en kent zelfs het Witte Paard nog. Leuk, aan de andere kant van de wereld op een ferry over het bedrijf van je ouders praten. Iedereen had ons gewaarschuwd dat we tijdig een ticket moesten kopen. Via internet lukte dit ook pas voor vandaag. Maar er is nog meer dan genoeg plek op de boot. Met een stevige wind varen we door de baai van Wellington, een kort stuk over zee en langs Marlborough Sounds: prachtige ongerepte en dichtbegroeide (schier)eilandjes, zelfs vanaf de ferry een indrukwekkend gezicht.
Bij aankomst in Picton rijden we in 1 ruk naar ons hotel in Nelson. JW boekte Prince Albert Backpackers & Bar en dat blijkt superleuk te zijn. Bij de balie staan we in de rij met een wereldvreemde, oude Oostenrijker die hier is om zichzelf te herontdekken. We krijgen een rondleiding van de enthousiaste eigenaresse, een jonge Braziliaanse met wespentaille, die het hotel vorig jaar kocht. Ze runt het nu met haar NZ’se vriend. Fen heeft ook helemaal niets tegen backpackersplekken, als ze maar geen kamer hoeft te delen en het een beetje schoon is. Je hebt hier ook altijd aanspraak als je wilt. Remember hapiness is a way of travel, not a destination hangt in een lijstje aan de muur in onze hotelkamer.
De Braziliaanse regelt voor ons de track die we morgen in Abel Tasman Park willen lopen. De verschillende punten op de route zijn alleen per watertaxi bereikbaar. Als we een track van 8 uur willen lopen, moeten we onderweg overnachten op een camping of in een lodge. Met een wandeling van 5 uur kunnen we ook nog wat van de strandjes genieten en een koele duik nemen. In de lokale supermarkt slaan we eten voor morgen in. Voor het eerst hebben we ook last van sandflies. Die zitten niet alleen in het zand: vannacht hebben ze ons ook flink te pakken.
Trackback van jouw site.