Dag 13: van Napier naar Wellington
Vanochtend worden we stijf en met blaren wakker, maar nog vol van de geweldige trip gisteren. De Cape is bewolkt als we de boulevard afrijden. In bijna 2 weken hadden we pas 1 dag wat minder weer, we hebben geluk! Vandaag is vooral een reisdag: iets over 10’en vertrekken we naar het laagste punt van het noordereiland. Zondag maken we de oversteek naar het zuidereiland.
Via Hastings, Waipaha, Palmerston en Levin bereiken we de westkust. In Otaki rijden we langs een Kiss & Bake Up met uitzicht op Kapiti Island en Pukerua Bay. Om 4 uur komen we aan in ons hotel Capital View in Wellington. Deze windy city ligt op een hoge punt in zee en heeft Engelse invloeden. Het is niet zo’n yuppie stad als Auckland en woonruimte en hotels zijn hier een stuk duurder. Door gebrek aan ruimte bestaat het centrum vooral uit hoogbouw. Via Ocean Bay toeren we omhoog door dure en exclusieve buurten naar Mount Victoria Lookout. Hier heb je een grandioos, 360 graden-uitzicht op de stad en baaien. Het is ook een verzamelpunt voor reizende jongeren: we spreken een Hawaiaan uit San Diego en een jonge Argentijn die zijn baan opgaf om te kunnen reizen. Hij weet bijna alles van Maxima en de ophef rond haar vader. Fen vraagt wat hij daarvan vindt. What I think about the dictatorship? Dat is wel een erg zwaar onderwerp voor een 1e gesprek met een backpacker. Van de ophef in Nederland snapt hij in elk geval weinig.
We eten een Maleisische maaltijd in Cuba Street: een superleuke straat vol winkeltjes (helaas allemaal dicht) en restaurants. De Beef Wellington bewaart Fen voor het zuidereiland. Zij is al blij dat het vandaag all’s well that ends well is. Door al het gereis en hyperactiviteit van allergiepillen had zij op de parking van het hotel bij het dichtslaan van de achterklep van de auto de enige autosleutel daarin achtergelaten. Morgen moeten we met de ferry mee en de halve bagage zat nog achterin. De receptioniste hielp ons met het bellen van de autoverhuurder. Binnen een uur verscheen een slotenmaker bij ons hotel om vakkundig de achterbank uit de auto te slopen (en dat is niet makkelijk bij een sedan). Ook een beschermlaag moest er uit en zo viste de vakman 1 voor 1 bergschoenen, waszakjes, slippers en rugzakken uit de achterbak voordat hij de autosleutel te pakken had. Fen belooft JW voortaan niets meer te doen dat te maken heeft met met inpakken, uitpakken of tanken. Deze penibele situatie kostte ons uiteindelijk 95 NZ dollar. Het had slechter kunnen aflopen met onze vakantieplannen en dus gaan we opgelucht slapen.
Trackback van jouw site.