Dag 12: Taupo & Napier met 16.000 jan-van-genten

Vanochtend vroeg pakken we onze spullen weer na 3 nachten aan Lake Taupo. Na Health Centre en apotheek gaan we op zoek naar een fotowinkel. Fens lens blijkt krom van alle foto’s en reparatie kan helaas alleen in Auckland. Met een goede lens hoeven we deze overweldigende reis niet alleen in ons hoofd te bewaren. Dat zit al overvol van alle indrukken.

Over Thermal Highway 5 rijden we richting Napier aan de oostkust. Voor een koffiestop schuiven we aan bij een stoere NZ’er, doorleefd gezicht en gebit, oorbelletje links en big big smile, met zijn 2 dochters. Hij is nog nooit buiten NZ geweest, wel was hij vroeger een top 5-wielrenner naast Greg Henderson. Maar als je alleen maar nationale koersen rijdt, blijft dat toch een beetje fietsen in de marge. Als we stoppen bij een look out voor een waterval, ontmoeten we een stoer stel op een Harley: bebaard, verlopen koppen, te grote leren broeken, biertje (om half 12) en sjekkie. Zij storen zich er aan dat de jeugd van tegenwoordig zo’n troep maakt van de openbare ruimte. Vroeger was alles namelijk beter.

De fantastische route door de heuvels eindigt met een uitzicht op Hawkes Bay. Via de haven komen we uit bij de boulevard in Napier. JW gooit voor 1 uur geld in de meter. Ruim voldoende voor uitgebreid shoppen, volgens hem. Eerst racet hij zonder uitleg een onooglijk warehouse in (geen enkele leuke winkel in de buurt) en als hij na 10 minuten terugkomt verdwijnt hij 2 keer naar Starbucks. Dus geen tussenstop maar een flinke hap uit het shop uur van Fen. Uiteindelijk slagen we beiden wel (Is dit shirt niet te strak? Nee, als je niet dikker wordt. Ben ik te dik?).

Bij Cape Kidnappers gaan we op zoek naar het beginpunt van een wandeling van 16 km over het ongerepte strand. Die mag je 3 uur na hoogtij starten, maar we zijn 1,5 uur te vroeg. We gokken het erop dat de Pacific Ocean meevalt. Na 10 minuten staan we al strak tegen de rotsen aan, wachtend tot de zee zich terugtrekt. En smeren ons nog maar eens goed in met factor 30. We klauteren door over het smalle strand en de vele rotsblokken die ooit naar beneden vielen op de smalle lijn die wij lopen, en met als enige uitwijkmogelijkheid de zee. Who told you to go so early?!, horen we later van een local. Halverwege krijgt Fen bijna een hartverzakking van een schrikbarende brul naast haar. Op 1,5 meter afstand ligt een zeehond, die zich bedreigd voelt omdat Fen zijn vluchtweg naar de zee belemmert. Het eenzame beest ziet er uitgeput uit. JW denkt zelfs dat hij tranen ziet. Later horen we dat een seal diep kan slapen en door zijn lichaamshouding altijd rijp lijkt voor noodopvang door Lenie ’t Hart.

Op een paar rotsen in zee zien we de 1e jan-van-genten. Happy families, ouders die voedsel halen en over hun jongen waken, witte donzen (en oerlelijke) jonkies, verliefde stelletjes en loners. Zou dit het eindpunt zijn, denkt Fen. Maar JW’s motto blijft: let’s go all the way. Dus lopen we door, bergschoenen uit om door het water de volgende rotspunt te bereiken, distels in onze voeten en 25 minuten klimmen naar de hoogste top van de cape. Als enige mensen samen met vogels, konijnen, schapen en 16.000 jan-van-genten! Het tafereel heeft veel weg van de bedrijvigheid op Schiphol: veel vliegbewegingen, afremmen met de neus omhoog en vleugels wijd om de derrière zo geruisloos (en loodrecht) mogelijk te laten landen, het liefst tussen alle soortgenoten in:  Going down, going down … 

Na de 1e sensatie en minutenlang genieten wordt onze rust verstoord door een groep toeristen. Zij zijn met tractoren (over het strand) en busjes (over de rotspunt) gekomen en hoefden maar een klein stukje te lopen. Toeristische attractie met velen of avontuurlijke tocht met 2: wij weten het wel!

De terugweg is lang, 9 km lopen langs het wassende water. Het is al donker als we terugzijn bij onze auto: moe maar voldaan over onze mooiste dag tot nu toe. JW vraagt een kamperend stel onze trunk-biertjes open te maken. Ze nodigen ons uit bij hun caravan voor het delen van mooie verhalen en het drinken van koud bier en schnapps. PJ (Pie Jee) is een interessante man. Zijn levensverhaal is te lang om uit de doeken te doen. Zijn (2e of 3e) vrouw komt van de Vanuatu Islands. Ook de zonen hoppen nog even langs. De jongste is een niet-onverdienstelijk rugbyer en zo heeft JW weer een (sport)linkje.

We moeten ons haasten om nog wat te kunnen eten en een slaapplek te vinden. Lukraak rijden we rond in Hastings, maar alle recepties zijn al dicht. Zullen we dan toch maar alvast de 300 km naar Wellington rijden? In een kroeg biedt een ober hulp. Eerst legt hij ons op de stoep de routes uit naar allerlei hotels, die we al probeerden. Via de NZ’se versie van de Gouden Gids vindt hij voor ons een geschikt hotel in Napier en onderhandelt direct de prijs van de kamer. De bejaarde James, 24-uurs-nachtportier, wacht ons op. Hij is wel wat zenuwachtig over alle instructies die hij ons moet geven. Maar daarmee weet JW wel razendsnel een snackbar te vinden voor nog wat eten. Als hij onder zeil is, kijkt Fen een potje golf op tv: Joost Luiten, bijna aan kop in de Heineken Open Golf, in een land heel ver weg. Home sweet home!

Het was een topdag: samen bedwongen we een ruige baai en kwamen maar 2 andere mensen tegen op de weg ernaartoe. Een echte aanrader als je in NZ bent: zelf lopen en iets eerder starten. Wel zijn de grenzen soms lastig te bepalen. All the way met risico, of Go carefully, have a safe and enjoyable trip, zoals de borden ons aanraadden. Ook voor JW is dat lastig. Gisteren verzuchtte hij nog: Het liefst zou ik de Tongariro Crossing Trail lopen. Maar dat heeft ook wel iets achterlijks (8 uur lopen in ijle lucht tot 2.600 meter).

We hebben beiden een Top 4 van mooiste indrukken. Met stip op 1: wandelen langs de ruige Pacific Ocean met een intieme inkijk in de opvoed- en paringswereld van 16.000 jan-van-genten! JW’s nummer 2: de route in het noorden via de kust van Omapere over de Waipoua River naar het Waipoua Forest, 3: de noordelijkste punt, Cape Reinga, en 4: de kustroute over Coromandel Peninsula. Fen heeft ook wat goede 2en: de bounty-eilanden in Bay Of Islands en wakker worden met Doubtless Bay aan je voeteneind!

Trackback van jouw site.

Laat een reactie achter

Blijf op de hoogte

Vul hier je naam en e-mailadres in.
Je krijgt dan een mailtje als we nieuws hebben!

Loading