Dag 25: Flagstaff, Cathedral Rock & Tucson

Vanochtend is het niet Fen, maar JW die snotterend en toeterend aan de dag begint. Onze laatste baantjes trekken we vroeg en daarna is het spullen pakken en met auto en Harley terug naar de verhuurder.

JW bekent aan het meisje van EasyRider dat hij het gisteravond best eng rijden vond, in het donker over die steile, slechte wegen. Ja, beaamt zij, zeker omdat er 's avonds vaak elanden en andere dieren oversteken. Ook vandaag zijn er weer momenten dat we blij zijn dat de goden ons goedgezind zijn.

Na een laatste ontbijt in ons favoriete ontbijtcafé in Flagstaff vertrekken we naar het zuiden. We rijden weer de 89A naar Sedona, maar dit keer met volle zon in een veilig groen blik op 4 wielen. We kijken onze ogen uit naar de leefgewoontes van de Amerikanen: van luxe huizen in de diepte van Oak Creek tot camperbussen met grote Amerikaanse vlaggen op het dak. Nederlanders zie je niet snel met caravan en vlag op het dak rondtrekken.

In Sedona drinken we koffie en shoppen. Het wordt nog een puzzel hoe we alles straks mee naar huis krijgen. Fen kan haar favoriete cowboylaarzen helaas weer niet vinden, de tijd begint zo langzamerhand te dringen. We vervolgens onze weg door Red Rock State Park: het landschap lijkt op een door mensen gemaakt filmdecor, ongelofelijk dat de natuur zo mooi en weids kan zijn. Bij een scenic view maken we foto's en vergapen ons aan de luxe huizen die aan de voet van de rotsen zijn neergezet (Romney-buurtje).

Maar waar is nou toch die prachtige Cathedral Rock uit het boekje? Bij navraag blijkt dat we er al een paar keer nietsvermoedend zijn langsgereden. De rotsen zien er vanuit elke hoek anders uit en Cathedral Rock heeft ook nog eens meerdere toppen (what’s in a name). We besluiten een trail van 0,7 mijl te lopen, een korte route naar Cathedral Rock. Er is ook een trail rondom, maar die vinden we te lang voor vanmiddag. We blijken echter bijna recht omhoog te moeten klimmen, inderdaad de kortste weg naar de top.

Zo beginnen wij met gympen aan een hachelijk avontuur. Het 1e stuk is makkelijk én druk. Verderop moeten we klauteren over steeds grotere rotsblokken zonder houvast en bewegwijzering. De weinige volhouders klimmen her en der over rotsblokken. We twijfelen of we moeten omkeren, maar het is absoluut de moeite waard, horen we. Na ruim 2 uur bereiken we de top, waar alle stalagmieten zich splitsen. Over de richel kijken we voorzichtig naar de vallei aan de andere kant: daar zien we pas het meertje dat in onze reisgids aan de voet van Cathedral Rock ligt. Eigenlijk moeten we dus daar zijn voor het juiste plaatje. Dit is wel de mooiste plek van onze reis tot nu toe!

Terug naar beneden dan: we schuifelen langs een van de toppen, want dat is de juiste route volgens een paar andere avonturiers. Bij een afgrond horen we dat dit een dead end is. Tenzij we als koorddansers over een richeltje van 30 cm langs de stalagmiet willen lopen. Dat is ons te dol en zo dalen we alsnog dezelfde weg af naar beneden, soms met de billen op de rotsen. Veilig, opgelucht en trots komen we beneden, stoffig van red ashes en loose gravel. Ze verkopen hier ook t-shirts in deze kleur, maar die hebben wij niet meer nodig.

Op een terras in Oak Creek drinken we een welverdiend biertje. Om in Phoenix uit te komen volgen we 370 kilometer de 17 South. Zuidelijker worden we weer omringd door cactussen en de temperatuur loopt in de avond op tot 28 graden. Rond 8 uur zijn we bij ons hotel in Tucson, Arizona.

Bij de Texas Roadhouse is echt alles Texaans: de vlaggen, de Hollandse kaaskop in Texas-shirt en de T-bone steak. Weet jij waarom een T-bone zo heet? vraagt hij aan Fen na 3 biertjes. De waitresses zijn wel overal hetzelfde: Hai, I'm Nancy, I'll be taking care of you today. Na het verorberen van een heerlijke 18 respectievelijk 9 ounce steak rollen wij voldaan en als relatief dunne Amerikanen ons bed in.

Trackback van jouw site.

Laat een reactie achter

Blijf op de hoogte

Vul hier je naam en e-mailadres in.
Je krijgt dan een mailtje als we nieuws hebben!

Loading