Dag 20: Santa Fe & Taos Pueblo

Vandaag vertrekken we vroeg naar Taos Pueblo: een van de best bewaarde indianendorpen in Amerika dat op de werelderfgoedlijst staat. In Espanola stoppen we voor benzine en koffie, vlakbij een Montessorischool met pontificaal standbeeld van een cavalerist.

Dat lijkt ons een nogal rare combinatie. In Velarde posten we onze kaarten bij het petieterige United States Post Office. We willen graag 20 postzegels van $ 1,05, maar de aardige oude vrouw heeft er nog maar 14. Gelukkig bedenken wij ons dat 6 stamps van $ 1,00 en $ 0,05 ook voldoen. Ooooh, maar die heeft ze nog wel! Ze helpt ons met plakken en wenst ons daarna veel goeds: Be safe on the road!

Na het Taos Visitor Center neemt JW een andere afslag. Hij had gezien dat Taos ook een Vietnam Veterans Memorial heeft en dat wil hij graag zien. De vader van een omgekomen Vietnam-militair kocht hier in 1967 800 acres grond om een resort te bouwen. Toen overleed zijn zoon in Vietnam. Hij verkocht het merendeel van de grond en met dat geld bouwde hij op de overblijvende 5 acres deze indrukwekkende Memorial Angel Fire. In Vietnam vochten ruim 3.000.000 militairen. Van hen kwamen er 58.000 om. Ten tijde van Kennedy waren er 16.000 militairen. Johnson en Nixon voerden het aantal daarna op naar respectievelijk 184.000 en 543.000!

In het oude dorp van Taos lunchen we en wandelen langs de vele winkeltjes met indianenprullaria. In Taos Pueblo betalen we voor de toegang én het maken van foto's. Indianen wonen er nog steeds, ze hebben geen elektriciteit, maar wel commercieel inzicht. In hun lemen hutjes bieden zij hun waar te koop aan. Zo kost 1 klein kommetje met indianentekening $ 32 exclusief tax. Dat vindt zelfs Fen te gortig.

Indianen lopen hier al lang niet meer in verentooien of rendiervellen. Ze dragen broeken van Levi's en Adidas, wollen mutsen tegen de kou en komen zelfs bij de plaatselijke Gamma voor een nieuwe voordeur, hordeur of slot. Paarden zijn er nog, maar de jeugd van tegenwoordig stapt voor een boodschap op de fiets. Een aantal mannen die een huis opknappen fluiten naar Fen, dus ook daarin is de indiaan tegenwoordig volledig gemoderniseerd.

Een stuk verderop staat een indiaanse Richard Graanoogst op een ladder zijn lemen hutje te stuken. Fen mag een foto van hem maken, if you mail me the picture. Nu heeft de moderne indiaan in Taos Pueblo veel, maar geen elektriciteit of laptop. Niet vergeten dus thuis een kaartje naar de postbus van de aardige, stukende indiaan te sturen.

Op de terugweg stoppen we regelmatig om de Rio Grande te bewonderen: hier nog een klein en helder stroompje. Bij de supermarkt in Espanola slaan we eten, drinken en Fexofenadine voor Fen in. Volgens de Nederlanders in Big Bend helpt dit paardenmiddel tegen alle allergieën. JW meet intussen zelf zijn bloeddruk op aan een groot apparaat met zitje en speciaal gat voor zijn arm.

Thuis hebben we geen energie meer voor het zwembad, shoppen of het kopen van cowboylaarzen. Morgen onze laatste kans en dan via Route 66 naar het westen!

Trackback van jouw site.

Laat een reactie achter

Blijf op de hoogte

Vul hier je naam en e-mailadres in.
Je krijgt dan een mailtje als we nieuws hebben!

Loading