Dag 18: van Las Cruces naar Socorro
We zijn vroeg wakker. In New Mexico is het een uur vroeger en we sliepen sowieso slecht. Na ontbijt in ons hotel bezoeken we het historische dorp Mesilla. met kleine lemen huizen (adobehuizen), een kerk, veel giftshops met prullaria en restaurant La Posta de Mesilla op het centrale plein.
In de jaren van de historische postkoets Butterfield Stagecoach stapten passagiers uit om bij een put het stof van hun gezicht te wassen en een hapje te eten in La Posta. In dit restaurant in Mexicaanse sfeer vind je nu volières met kaketoes, huis-, tuin- en keukenpapegaaien met grote tongen, aquaria en vreemdsoortige planten. Spontaan krijgen we uitleg over de historie van het pand. Een drukke Mexicaanse in Fila-vest begint direct in ons eigen boekje te noteren wat we allemaal moeten do and see in de omgeving.
Zo’n 45 mijl oostelijk ligt White Sands, de grootste gipskristallenwoestijn ter wereld met unieke duinen, yucca's en woestijngrassen. De duinen zijn tot wel 45 meter hoog! Wat een rare gewaarwording om te lopen op hagelwitte zandheuvels die lijken op de duinen in Nederland. Maar tegelijkertijd waan je je in een wintersportgebied met sneeuw op de weg en hoge sneeuwbermen. Even testen of we slippen: nee!
De duinen zijn een deel van Tularosa Basin, dat in 1945 als proefterrein voor de 1e atoombom diende. Er is een ruimtevaartmuseum en de NASA deed hier raketproeven en liet space shuttles (zacht!) landen. Uit White Sands mag je niets meesmokkelen. Alle zandkristallen, yucca's, pollen en grassen moeten blijven liggen. Maar de white sand in our shoes na afloop kunnen we niet voorkomen. Gelukkig komen wij geen politie tegen.
Bij de ingang hangen de vlaggen halfstok. De Ranger in het hokje vertelt dat eergisteren een senator is overleden. De man was 70 en de Ranger blijkt er bij navraag niet erg rouwig om. Waarschijnlijk had hij zich niet erg geliefd gemaakt. Maar God bless America!
In Alamogordo, aan de voet van de Sacramento Mountains, slaan we eten en some gallons in. Van de vlakke vallei rijden we pijlsnel weer de imposante bergen in. Hier ligt ook de hoogste berg van de zuidelijke Rocky Mountains, Sierra Blanca Peak, van 2.780 meter. Achter het luxe skigebied van Cloudcroft met leuke naam Ski Apache liggen een beschermd forrest en de Mescalero Apache Reservation. Weinig indianen in wigwams te bekennen in dit indianenreservaat, wel wat mensen met trekjes daarvan in grote pick-ups bij luxe houten huizen met veranda.
Van de woestijn naar een indianenskigebied is het verschil in temperatuur enorm: van 30 graden naar 10. Op de 70 North in Ruidoso keert JW plots om en spurt de parking van een Dodge dealer op. Daar had hij in zijn ooghoek de grootste auto van zijn leven zien staan. De RAM 3500 Longhorn is 2 keer zo hoog als onze Mustang. De laadbak is hoger dan Fen en ook het raampje van de bestuurder is te hoog om zonder krukje naar binnen te kijken.
Volgens verkoper Ryan heeft deze auto een motor van 6,7 liter, 400 pk en 2 accu's. JW meldt dat hij de auto helaas niet kan meenemen, wij mogen hem toch even van binnen bekijken. Terwijl Ryan weg is gaan de deuren open en start de motor: geintje van Ryan met de afstandsbediening. Deze speciale vrachtwagenuitvoering met Longhorn-leer, Longhorn-vakken en Longhorn-stoelverwarming kost slechts USD 62.000. In Nederland zou hij nog onbetaalbaarder zijn wegens zijn zwaarte en milieutechnisch volstrekt onverantwoorde motorinhoud.
Na dit zijweggetje van JW vervolgen wij onze weg in onze nederige Mustang via plaatsjes als Alto, Bonito, Nogal en Carrizozo. In het gehucht San Antonio (niet te verwarren met het grote San Antonio in Texas waar we vorige week waren) eten we bij Manny's Buckhorn Tavern diens famous Chili-Buckhorn-burger. De New York Times schreef er zelfs over. Wel met green chili, die schijnt iets minder hot te zijn.
Intussen zijn Romney en Obama achter de bar bezig met hun zoveelste debat. Zowel Texas als New Mexico worden straks waarschijnlijk door Romney gewonnen. Langs de weg zien we alleen plaatselijke partijen op verkiezingsborden. Maar tot nu toe zijn alle Amerikanen die we hier ontmoeten Romney-aanhangers. Eigenlijk willen we hier ook overnachten (de drukke vrouw in La Posta raadde ons dit aan). Maar het is hier zo klein dat er geen hotels zijn. Dus rijden we na het eten door naar Socorro. Morgen gaan we verkennen!
Trackback van jouw site.