Dag 4: Dallas
Vandaag starten we met een bezoek aan Kennedy’s Sixth Floor Museum. Dit zetelt in het pakhuis van waaruit JFK op 22 november 1963 door Lee Harvey Oswald werd neergeschoten. Om 10 uur staan we voor de deur. De dikke Amerikaanse caissière is dolenthousiast om ons te zien: Hai sugar, how are you this morning? Where are you from, sugar? Wow, you're far away from home sugar. Two tickets, sugar? 32 dollars please, sugar. En als JW er bij komt staan: Have fun, sugars!
De tentoonstelling met foto's, reconstructies en filmbeelden op de 6th floor is indrukwekkend. Uit het raam zien we welke laatste meters JFK aflegde voor zijn dood. De straat is nog steeds gemarkeerd op die plek. Volgend jaar is hij 50 jaar dood. Hij zou nu 92 zijn geweest, maar hij is altijd jong gebleven (43). Voor de lunch lopen we naar Reunion Tower: vanaf de 50e etage heb je een prachtig uitzicht op de skyline van Dallas. Helaas, het gebouw is voor onbepaalde tijd under observation. Althans, overdag. De observation wordt elke avond opgeheven voor de organisatie van expensive dinners. Principes tot aan de deur dus.
Op straat kijken we onze ogen uit naar alle kleurrijke toeristen, zakenmensen, zwart, blank, rijk en arm. Fen: Die zwervers hebben altijd veel tassen bij zich hè?! JW: Ja, net als jij…. Na een alternatieve lunch op een terras in Main Street rijden we naar Fair Park. Daar is de jaarlijkse drukbezochte Texas Trade Fair met vertier voor iedereen. In een gelikte show (‘World of Birds’) zingt een tropische papegaai vlekkeloos de klassieker Old McDonald had a farm. Daar had hij wel 3 jaar op geoefend, horen we.
Een roofvogel haalt geld voor de fundraising op uit het publiek en komt terug voor het bezorgen van tickets. In een liefelijk tuinhuisje bewonderen we kleine en grote snakes (privéverzameling van een rijke Texaan). We leren dat het ratelen van een diamond back niet van zijn tong komt maar van zijn staart. JW wil nog graag weten waar de venomous soorten voorkomen. Dit blijkt op alle plekken waar wij nog naartoe gaan. Gelukkig zijn slangen minstens zo bang voor mensen. Fen is wel blij dat ze voor vertrek bij de apotheek nog een vacuümpompje tegen alle soorten beten heeft aangeschaft.
We genieten van de band Killdares (Celtic Rock op een draaiplateau) en braderie met live Tell Sell kookdemonstraties. Fen ruilt haar kapotte slippers in voor cowboyslippers. En we belanden in een fanfare, die het volkslied speelt onder het strijken van de Texaanse en Amerikaanse vlag, begeleid door 10 motoragenten van de Texas Police Department.
Voor 20 coupons (alles gaat hier met bonnetjes) kopen we maar liefst 2 bier bij een bar met de naam Oktoberfeste. Fen bestelt altijd iets wat ze niet hebben, concludeert JW (bier met framboises). Op de fair zijn weinig toeristen, wel veel families van enorme omvang. JW kijkt zijn ogen uit en vraagt zich bij elke Texaan af welke maat shirt hij aanheeft. Dat geeft de burger moed: morgen naar de Texas Rangers voor aanschaf van een shirt maatje medium.
Trackback van jouw site.