Dag 9: Cannonville (Bryce Canyon)-Page (Lake Powell)
Het hotel van vannacht is best prima. Fen heeft wel even moeite met de 1 ster en bloemetjesgordijnen. Daarop vindt haar reisgenoot haar een kakmadam. JW is sowieso al licht chagrijnig, omdat het honkbal weer postponed blijkt. Maar alles komt goed want als je bijna alleen slaapt in zo'n hotel heeft zelfs een kakmadam weinig te klagen over het niveau (van het hotel wel te verstaan).
Na flink wat toast, marmelade en koffie in de ontbijtzaal annex minisupermarkt vertrekken we naar Bryce Canyon. Het is weer wat warmer vandaag en dus kan de korte broek aan. In het Visitor Center horen we precies what to do and see in one day. We starten met een wandeling van Sunrise Point naar Sunset Point, 4,5 mijl naar beneden en weer omhoog om een oud Amfitheatre heen. Bryce Canyon is bekend om de witte en roze kleurende rotsen, minstens 100.000 stalagmieten bij elkaar. Elke dag zijn we weer in extase van zo veel overweldigende natuur. Kunstenaars maken creaties in de prachtigste kleuren en vormen van hout en steen, architecten bouwen de hoogste kathedralen. Allemaal reuze knap. Maar hier vind je al dat moois gewoon XXL in de natuur.
De wandeling leidt ons door het gebied van de Navajo-indianen. Helaas komen we die niet tegen, wel een witte wigwam van stevige makelij. Na de afdaling moeten we onverbiddelijk weer omhoog, onder andere door een smalle kloof met een imposant waarschuwingsbord. De kloof, Wall Street geheten, kan namelijk levensgevaarlijk zijn wegens vallende rotsen. Als wij geen risico willen lopen, kunnen we de trail beter mijden. Dat wil zeggen dat zij ons niet vergoeden als wij een rots op ons hoofd krijgen. Dat loopt allemaal goed af gelukkig. Behalve wat zuurstoftekort af en toe komen we gezond weer boven. Na deze enerverende tocht puffen we uit op een bankje in de zon met een heerlijke chocolade-cappucino en broodje.
Met de auto rijden we nog een route van 20 mijl naar het meest zuidelijke deel van het park. In zo’n 12 stops met af en toe een klimmetje genieten we van de mooiste uitzichten op 2.400 tot 2.800 meter hoogte. Waren we tot nu toe vooral in de ban van cowboys en indianen, vanmiddag komen daar de Birds van Alfred Hitchcock bij. Bij Pondorosa Canyon worden we omringd door grote, gulzige black birds. Als een Amerikaans echtpaar een hapje zit te eten in zijn pick-up, wachten naast de bestuurdersdeur de angstaanjagende raven geduldig. Good luck, roepen wij als we ons uit de voeten maken. Langs de weg zien we oneindig veel herten. Fen heeft ruim tijd om van lens te wisselen en ze goed in beeld te krijgen.
Om 5 uur gaan we op weg naar Monument Valley. Ergens onderweg vinden we vast wel een hotelletje. Wel het liefst met wifi en meer dan 1 ster, want je bent niet zo maar een kakmadam. Overigens stelt JW ook eisen, blijkt bij het voorlezen van dit verslag. Hij wil een hotel met satelliet-tv om zijn favoriete honkballers aan het werk te zien. Waarschijnlijk checkt hij vanavond als 1e weer alle zenders in de hotelkamer (inderdaad). Maar dat mag want hij rijdt ons toch weer 180 mijl oostwaarts vanmiddag. Morgen naar Lake Powell en Marlboro country. Misschien wel op een paard, als er wat tamme types zijn, in ieder geval gezond zonder peukje!
Trackback van jouw site.