Dag 3 en 4: in de Rocky Mountains
We hebben nog steeds licht last van jetlag: vroeg wakker en dus ook maar weer vroeg het bed uit. Na een voedzaam ontbijt met het laatste nieuws op CNN (Apple introduceert de iPhone 5) vertrekken wij met prachtig weer uit de Ramada Inn richting Rocky Mountains. In Estes Park boeken we eerst via de wifi-verbinding van de plaatselijke MacDonalds een hotel voor 2 nachten: Nicky's Resort aan de voet van het Nationaal Park van de Rocky Mountains.
In het Visitor Center krijgen we een suggestie voor de mooiste route én het advies om zo snel mogelijk te starten. Zo’n 9 mijl van onze route is slechts een smal zandpad en het weer kan ’s middags wel eens omslaan. Dat blijkt mee te vallen. Amerikanen neigen soms naar angsthazerij: zo daalt Fen met slippers een stukje af langs een watervalletje, maar dat mag niet van de aanwezige Amerikaanse senioren: veel te gevaarlijk! Zelf lopen zij het pad stapje voor stapje op solide witte gympen uit de jaren 70.
Zo starten we onze route in het Nationaal Park. Voor 80 dollar kopen we een all-in toegangspas voor alle nationale parken bij een stokoude man in een hok: in Amerika werken ze gewoon door na hun 67e. De Old Fall River Road is spectaculair. Smalle paden, haarspeldbochten, steile afgronden en een fenomenaal uitzicht op de bergen. Na 9 mijl gaat het zand weer over op asfalt. De weg kruipt omhoog door het enorme landschap en bij bochten lijkt de aarde te eindigen: we beleven het als moon walking in een ander universum.
Gelukkig blijkt de aardbol ook hier gewoon rond, al raakt JW wel licht nerveus. Hij heeft soms last van hoogtevrees en rijdt voor de zekerheid bijna de hele route links. Dat vindt Fen dan weer eng, ware het niet dat we geen tegenliggers tegenkomen. Aan het eind van de middag doen we nog een rondje Bear Lake. Die wandeling is een eitje vergeleken met de wandeling die we morgen gaan maken. We eindigen de dag in het steakhouse naast ons hotel (geen vette steak maar gezond!).
Woensdag slapen we voor het eerst een beetje uit. Na een koffie, 2 muffins en wat internetten op 2 giga computers (de tijd staat hier soms een beetje stil), vertrekken we opnieuw naar Bear Lake, voor een langere tocht. JW zoekt een mooie wandeling uit: 4,7 mile naar Fern Lake. Alleen in de kleine lettertjes op het bord staat one way. Fen vertrouwt op JW's expertise. Goed gemutst gaan wij op pad. Wel steil, we moeten een hoogteverschil van 1.715 feet overbruggen. De 1e 10 minuten is de tocht al breath taking, maar wat wil je op een starthoogte van 9.475 feet. We zien nog geen beren op de weg, wel berenpoep. Die ziet er gelukkig oud uit. De volgende hopen zijn al een stuk verser. En die daarna zijn echt vers. Eng!!! Het is wel een nette (tamme) beer: hij poept consequent op de weg.
Na 4 uur komen we moe maar voldaan bij Fern Lake aan. Er rijdt vast een bus die ons terugbrengt naar onze SUV, denkt Fen. Waarschijnlijk moeten we deze route gewoon terug, denkt JW. Dan gaat het ook nog regenen: kleine hagelstenen! Over het 1e deel deden we 4 uur. En het is al 15.30 ’s middags. Op de terugweg zien we af: zijn we voor donker terug, komen we gevaarlijke dieren tegen, hoe houden we het fysiek en hebben we genoeg eten en drinken bij ons?
Het komt allemaal goed. Om 19.00 zijn we terug bij de auto, 5 minuten later is het pikkedonker. Zo vestigen we een nieuw record: 14 km lopen over steile paden en rotsen zonder iemand tegen te komen. Fen is wel ontstemd (teleurgesteld mag zij niet zeggen) over zo veel eigenwijsheid van haar reisgenoot. Kijk, een muis, riep hij onderweg nog op het steile pad om haar wat milder te stemmen. Voor een muis kom ik niet terug, mopperde Fen. Gelukkig eindigen we de dag zonder beren op de weg.
In het boekje blijkt later dat we toch echt de fairly hard wandeling hebben gedaan. En dat voor 2 net aangekomen, moegewerkte toeristen in matige conditie. Wij zijn dus wel Toppers, vinden we. Of Over-De-Toppers. We eindigen de dag met een voedzame omelet in ons favoriete steakhouse. Fen krijgt na afloop nog een wijntje mee in een Starbucks-beker. Zo kan zij dit verslag met goed gevolg afmaken. Het is prima dat we morgen vertrekken: de temperatuur zakt in de bergen naar 12 graden. Vandaag was het 23 graden! Op naar Vail, Aspen en Arches National Park. Met spierpijn wel – en moe van zo veel adrenaline op 1 dag.
Trackback van jouw site.