Dag 2: Denver-Colorado Springs-Denver
Vandaag begint al vroeg: vanaf half 3 slapen we nauwelijks meer. Volgens onze biologische klok is het immers al lang en breed tijd om op te staan. Gevolg is dat we klokslag half 7 aan de toast met peanut butter zitten en om 8 uur al in het 1e shuttle busje van het hotel naar het vliegveld voor het ophalen van onze huurauto.
Wel wat vertraging want bij de 2e stop stapt ook een Amerikaanse familie van divers pluimage in. Type 1 Oresin Williams, type 2 oma Williams (tennisfans), type 3 luie, dikker rapper met Adidas-broek op half 7 en type 4 verveelde single moeder met kauwgom. Ze hebben meerdere dingen gemeen: doen Amerika bij grote voorkeur zittend, zijn behangen met goud en zilver, converseren vooral over eten en zijn derhalve behoorlijk slecht ter been. Als zij eenmaal goed en wel in de bus gesetteld zijn, zijn wij razendsnel bij het vliegveld.
In Amerika is alles BIG. Het vliegveld van Denver is overzichtelijk. Maar voor het ophalen van je huurauto is er een 2-minuten-dienstregeling naar de terreinen van Alamo, National en Emerald. Tijdens de rit krijgen wij een gelikte uitleg over het aantal stops en where to walk na het uitstappen. We worden hartelijk ontvangen door Ken, host van onze verhuurder. Ken houdt een verkooppraatje in goed gesneden pak. Geïnteresseerd in onze whereabouts, het weer in Holland, de 1e sneeuwvlokken in Vail en bijzonder graag uitweidend over de vele verschillende mogelijkheden die Alamo biedt. Extra verzekeringen, automatische tolbetaling en upgrade naar een 6 cilinder jeep. Wij kozen via internet voor een 4 cilinder en dat kan in de bergen best gevaarlijk zijn! Dit alles lardeert hij met voorbeelden uit zijn eigen leven. Hij rijdt zelf ook een 6 cilinder, zijn vrouw (Barbie) vindt de navigatie ook uitzonderlijk handig en ook zij rijdt in de bergen liever met een 6 cilinder.
Uiteindelijk kiezen wij voor de 6 voor de prijs van een 4: op de parking biedt een aardige dame ons namelijk alsnog een gratis upgrade. Dat zet ze voor ons na enig aandringen ook op de bon ter voorkoming van misverstanden in een later stadium. Zo vertrekken wij uitgelaten in onze family car naar Colorado Springs. We nemen oprit 205 van Highway 25 en eindigen rond half 11 bij afrit 146. Dat is nog eens wat anders dan de A2 en S109.
Na een klein akkefietje over de interpretatie van stopborden in het keurige stadje (moet je daar nu wel of niet voor stoppen in Amerika, zo ja, rij je dan toch door als het zicht goed is en zo ja, hoe hard dan wel), tekenen wij al snel weer de vrede door het eten van een donut op een zonnig terrasje. Een soort Whisteria Lane sfeertje maar wel zonder roddel en achterklap.
Daarna wil JW zo waar nog wat shoppen en dat vindt Fen okay voor de lieve vrede. Het is geven en nemen als je samen op vakantie bent. Tot slot wacht ons nog 1 opdracht van huishoudelijke aard: de Apple Store in Briargate Shopping Mall. Daar rennen zo’n 30 Apple-jongens en meisjes door de gigawinkel in hun blauwe hemdjes en één zelfs met blauw haar. Het resultaat van de hulp van 5 experts is een gratis niet-werkende simcard (Amerikaanse credit card én factuuradres zijn verplicht; welke toerist heeft dat nou) en wat nuttige tips over het gebruik van de iPad overseas.
Dan op naar de bergen van Colorado en de Gardens of God. Na een historisch filmpje in het visitor center (met maar 2 andere toeristen) kunnen de bergschoenen aan. In een uur zijn wij alle rotsen al rond. In die tijd voeren we zelfs een geanimeerd gesprek met een extreem republikeinse Vietnam-veteraan met flinke buik uit Oklahoma. It's not flat here, klaagt hij als hij de 3%-stijging ziet. In Oklahoma is het wel flat. Zielig. Wij vinden het een beetje een Madurodam-gebergte. Maar als warm-up prima!
We willen ook nog de Pikes Peak op: een bergtop van zo'n 4.300 meter die je gewoon met de auto over kunt. Helaas, wegens veranderend weer is de weg al om 3 uur gesloten. Dus kunnen wij direct door naar het laatste programmapunt: diner in de Old Spaghetti Factory in Denver. Dit op advies van oom Henk uit Rotterdam die daar 20 jaar geleden ook al was. Heel makkelijk te bereiken met navigatie, tot wij in een dure woonwijk in een doodlopend straatje terecht komen. Denver blijkt voor het gemak 2 18th Streets te hebben. We vreesden al dat oom Henk ons een failliete zaak had aangeraden. Maar hij zit er nog, in the heart of the city, inclusief treinwagon met gedekte tafels en alle soorten Italiaanse pasta. Daarna snel naar ons hotel, het was een lange dag!
Trackback van jouw site.